Het onsmakelijk recept van culinaire uitsluiting

Wie goed de media volgt zal al wel vaker rare berichten hebben gehoord afkomstig uit de andere kant van de oceaan. Onlangs gelezen dat orkaan Sandy werd veroorzaakt door de holebi’s volgens een Amerikaanse dominee. Nooit gedacht dat concerten van Elton John en Lady Gaga zoveel teweeg zouden brengen. Ook niet bijster origineel: de oorzaak van natuurrampen wordt al sinds het Oude Testament afgewenteld op zondaars.

Het begint met falafel

Dan kwam ik dit pareltje tegen: een zekere Michele Bachmann, een islamofoob republikeins congreslid uit Minessota, deed de oproep om falafels (een gefritureerde groentenbal, bestaande uit gestampte kikkererwten en/of bonen) en andere “jihadi-voedsel” te bannen uit het menu van scholenrefters. De dame was doodernstig. Op een uitzending van lokale tv-zender KSTP lichte ze haar standpunt bij en waarschuwde ze onheilspellend:

“Het begint met falafel, daarna gaan de kinderen over naar shoarma. Na een tijdje zullen ze denken “hey, dit is lekker, vraag me af wat er nog allemaal uit Arabië komt?” Voor je het weet luisteren onze kinderen naar islamitische muziek, lezen ze de Koran en beramen ze aanslagen tegen het thuisland.”

Ziehier de kruipende islamisering van de Verenigde Staten. Naast liefde gaat islamisering nu kennelijk ook al door de maag. Een natie die kampt met overgewicht is immers extra kwetsbaar voor deze boosaardige culinaire aanval van moslims, weet Bachmann.

Ook in Frankrijk was er enkel jaren geleden een heisa rond de activistengroep “Solidarité des Français” (SDF) die gratis soep uitdeelde met varkensvlees om zo te voorkomen dat islamitische daklozen zouden meeprofiteren. Op een uitzending werd de groep in actie getoond terwijl ze aan een Afrikaanse dakloze die aanschoof voor een portie soep, duidelijk maakten, met een knorrend geluid, dat er wel degelijk varkensvlees bij de ingrediënten hoorden.

Bloemkool voor blanke suprematie

Het lijkt uit de lucht gegrepen maar voedsel als politiek instrument is al ouder dan men zou denken.

Tijdens de inquisitie werden de resterende moslims uit Andaloesië verplicht bekeerd tot het christendom, werd het hen verboden om de Arabische taal te spreken en hun geloof te belijden, op straffe van gevangenis en erger. Uit het boek ‘Morisco’s’ van Lucas Catherine lezen we dat heimelijke moslims er toen varkensvlees kochten om te tonen dat ze goede christenen waren maar het nadien aan hun hond gaven om te eten. Het eten van een aubergine, dat traditioneel gezien werd als Moorse keuken, was al genoeg voor verdachtmakingen en vervolging.

Een aubergine als uitdrukking van etniciteit. Falafels als uitdrukking van een globale jihad. Plots gebeurt er veel meer op ons bord dan we zouden denken. Wat mogen we nog verwachten de komende jaren? De opeising van bloemkool als symbool van blanke suprematie? De courgette als unieke onderdeel van de Franse identiteit? De wafel als anti-Vlaams snoepgoed? De zionistische bagel?

De absurditeit ervan mag ons niet tegenhouden om er op een ernstige manier bij stil te staan. De opmars van islamofobie in het Westen tijdens dit laatste decennium neemt ernstige vormen aan en heeft al duizenden slachtoffers gemaakt, zowel in als buiten het westen. Het hele islamdebat is verworden tot een farce dat dient om moslims uit te zonderen en tot zondebok te maken in een crisistijd waar een zondebok een geschenk en/of een noodzakelijk kwaad is voor de heersende elite.

De Arabische Lente en de aanslagen van de Noorse terrorist Breivik leek deze islamofobe kringen in het defensief gebracht te hebben maar ze hebben zich al rechtgetrokken en staan terug klaar voor de strijd. Een sneufje onzekerheid, een lepeltje angst en een goede brok rauwe haat: en voila! Het recept van een onsmakelijk discours dat etnische tegenstellingen op de spits drijft en ons allen collectief naar verdoemenis leidt.

Doe mij dan toch maar een gerecht van Jeroen Meus. Zonder varkensvlees welteverstaan.

Mohamed Benhaddou is politicoloog/activist