20 jaar onder één zon!

De officiële ceremonie begon maar om 18 uur, maar ook overdag was het al koppen lopen in het centrum. Alle gebouwen rondom het plein waren in een rood-geel kleedje gestopt en er werd naarstig de laatste hand gelegd aan de verschillende podia waarlangs de president zou passeren.

Iets over 18 uur was het dan zover: de militaire parade richting parlement en daarna richting pas neergezette triomfboog begon in stijl. Onder de triomfboog, die ondanks een verschroeiend bouwtempo niet op tijd was afgeraakt, stond een podium, waarop Macedonische sterren en honderden kinderen het beste van zichzelf gaven. Daarna ging de delegatie verder naar het plein, onder de triomfboog en langs het standbeeld van Krijger op paard (waarvan de krijger Alexander de Grote voorstelt) naar een groter podium aan de zijkant van het plein. Twee schermen moesten de volksmassa op de hoogte houden van de gebeurtenissen aan de andere kant van de Stenen Brug. Daar vond in het splinternieuwe Museum van de Strijd voor de Onafhankelijkheid de overhandiging van de originele onafhankelijkheidsverklaring van Macedonië plaats.

Nadien nam eerste minister Nikola Gruevski het woord. Rond kwart over negen brak het lang verwachte moment aan: de opening van de fontein van Krijger op paard. Kleine neerwaartse stralen gevolgd door grotere stralen op verschillende hoogten en een lichtspektakel namen de massa op sleeptouw. Een indrukwekkend vuurwerk bracht iedereen in vervoering. Dat was meteen ook het startschot voor een avond vol Macedonische muziek. Op het plein heerste een broederlijke sfeer en de gratis bussen naar de hoofdstad hadden duidelijk veel mensen aangespoord om met kinderen, familie en vrienden naar Skopje af te zakken. Zelden heb ik zoveel geschminkte mensen gezien buiten het carnavalsseizoen. Een metersgrote vlag werd gedurende uren op de handen van de toeschouwers gedragen.

De vraag of de torenhoge bedragen die aan de opsmuk van Skopje zijn uitgegeven en de monumentale krachtinspanningen om de Macedonische geschiedenis in de verf te zetten een goede zaak zijn voor de jonge republiek ga ik niet proberen te beantwoorden. De afwezigheid van de oppositiepartijen en buitenlandse delegaties deed de gemoederen rond de dominantie van de rechtse partij en haar nationalistisch programma weer oplaaien, maar kon uiteindelijk de sfeer onder de vele feestvierders in Skopje niet bederven.