Plankenkoorts

Vandaag vertrekken we naar Zuid-Soedan. Ik en Artsen Zonder Grenzen. Ik en mijn spullen. Al 18 uur en nog geen einde in zicht. Veel van mijn spullen gaan eigenlijk niet mee. Ze willen graag meegaan, en ik zou ze graag bij me hebben, maar ze zijn veel te zwaar voor de limiet van 20 kg, inclusief handbagage, die Artsen Zonder Grenzen hanteert. Ze zijn dus aan de kant gezet, als een oud lief. Er zijn zo vreselijk veel dingen die je op een reis als deze zou willen meenemen, maar als je begint te sorteren, en nog eens sorteren, besef je pas hoeveel daarvan je niet echt nodig hebt.

De reden achter de bagagebeperking is dat je niet de hele weg met commerciële vluchten aflegt. Als je rondgevlogen wordt in kleine vliegtuigjes en helikopters, is er niet veel marge voor extra gewicht. In de richtlijnen staat dat je niet voor zes maanden spullen bij moet hebben, dat je ter plaatse nog dingen als shampoo en tampons kunt kopen.

Maar mijn missie is enorm afgelegen, ik woon er in een tent in een dorp zonder markt dat alleen per vliegtuig toegankelijk is. Hoeveel shampoo moet ik meenemen? Hoeveel weegt een fles shampoo eigenlijk? Hoe lang kan ik met een fles shampoo verder? Dat zijn dingen waar ik nog nooit echt over nagedacht heb. Het is vreemd dat dit mij net kopzorgen bezorgt.

Volgens mij is het gemakkelijker om nu vooral te denken aan dingen die er uiteindelijk niet toe zullen doen, dan besteed je minder aandacht aan alle vreselijke dingen die door je hoofd gaan als je voor het eerst op missie vertrekt. Zal ik hier na de eerste paar maanden nog wel genoeg vastberadenheid, interesse, energie en vooral zin voor hebben? Ben ik wel echt in staat om kala azar te gaan behandelen, een ziekte waar ik zelfs nog nooit van gehoord had?

Er is nog een andere naam: viscerale Leishmaniasis. Die deed wel ergens een belletje rinkelen, uit mijn medische opleiding lang, lang geleden. Heb ik genoeg gelezen en gestudeerd om niet als een complete idioot over te komen als ik de verantwoordelijke arts probeer te zijn? Wat moet ik meenemen om andere ziektes op te zoeken, die niet kala azar zijn? Ziektes die ik misschien nog nooit gezien heb?

En dan die slangen waar ze me voor gewaarschuwd hebben. In Canada hebben we niet echt dodelijke slangen. Misschien kan ik dat op het vliegtuig opzoeken. Er is zoveel waar ik niks over weet. De medische boeken zijn zwaar, en de meeste die ik wil staan niet op het internet. Wat moet ik nu doen? Om te beginnen afscheid nemen, mét traantjes, het vliegtuig op stappen en hopelijk alle zorgen achterlaten.

Vorige berichten van Lorna Adams:

• In den beginne
• Bloggen uit Zuid-Sudan?