Een draak van een adder

Zo wil Zuid-Afrika onder andere het GDP/capita gebruiken, wat een maat is voor de welvaart van een land. Wat volgde was een interessante discussie tussen EU, Filippijnen, Japan, India en Zuid-Afrika.
Voorlopig blijft het echter bij principediscussies. Alle delegaties – van de industrielanden en de grote ontwikkelingslanden - vinden het nog veel te vroeg om al echt concrete doelstellingen af te spreken.

Maar ze zullen op een gegeven moment toch eens door de appel moeten bijten. De industrielanden lijken in de praktijk vooral te gaan voor een soort van aankondigingpolitiek. De ene na de andere lanceert de eigen voornemens. Gisteren Japan bijvoorbeeld, daar kon u gisteren in deze blog al over lezen. De EU heeft al een tijdje haar 2020 pakket… Op een gegeven moment zullen we zo alle voornemens op kunnen tellen, en een gemeenschappelijke doelstelling hebben.

Er zit echter een draak van een adder in het gras: de som moet natuurlijk wel leiden tot emissiereducties die de klimaatverandering tegen houden. En dat is nu manifest niet het geval. De Japanse doelstelling van gisteren is bijvoorbeeld veel te beperkt. Ook de EU doelstelling valt buiten de ranges die volgens het IPCC nodig zijn.

Een bijzonder interessante nieuwe rekensom is net gepubliceerd in Nature, en toont dat alle vandaag genomen engagementen, inclusief de voorstellen in de USA, ons regelrecht naar een klimaatcatastrofe leiden. De kans dat de opwarming onder 2°C blijft met de huidige engagementen is zo goed als nihil. De onderhandelende partijen moeten dan ook dringend van koers veranderen.

Misschien is de huidige sluipende bottom-up besluitvorming niet de slimste aanpak. Misschien is een objectieve, op wetenschap gebaseerde aanpak zoals die van Zuid-Afrika wel de nodige resultaten leveren. Ook de EU heeft in haar voorbereidende documenten scenario’s ontwikkeld op basis van objectieve verdelingscriteria.
Ik denk dat het zeer zinnig zou zijn er verder op te bouwen.