De laatste uren

Er liggen nog steeds heel wat opties op tafel. Everything is still up in the air. Daarom is er tóch besloten om met kleine groepjes ministers apart te onderhandelen.

Jammer genoeg ontbreken er essentiële zaken volledig in de voorliggende teksten. Zo wordt momenteel gediscussieerd over waar en in wat voor soort document de gemaakte engagementen voor CO2-reducties moeten worden ingeschreven. Meer een discussie over vorm dan over inhoud dus. Maar geen spoor van erkenning voor de gigantische gigaton gap.

Nog een paar uren. Uren waarin Europa haar nek kan uitsteken.

Voor een erkenning van de gigaton gap, voor een behoud van het Kyotoprotocol, voor een sterk klimaatfonds onder de vleugels van de VN, voor een sterk adaptatiemechanisme, technologie-overdracht en transparantie van de engagementen, voor een sterk mechanisme tegen ontbossing (waarvoor een akkoord binnen handbereik ligt), voor het sluiten van achterpoortjes waarvoor de deur nog wijd openstaat. En vooral, voor een vertrouwen in het multilateralisme. En tegen klimaatopwarming.

Go Joke, go!

Sara

P.S.: Spanje maakte bekend om de Europese 30% reductiedoelstelling te ondersteunen. Europa weet wat haar te doen staat. Volgen we Joke?