Omdat ieder verhaal telt (2)

Studentenvisum: de illusie op een kans in de Australische maatschappij

Ik wilde wel verder studeren in onderwijskunde of als vertaler/tolk en ging dus op zoek naar een Masters programma. Na verschillende universiteiten te hebben afgeschuimd, een Engelse en Spaanse test te hebben ondergaan (aangezien ik voor vertaler/tolk had gekozen), al mijn diploma supplementen te hebben laten vertalen en van alles beëdigde kopieën (zowel in België als in Australië) te hebben gemaakt, kon ik eindelijk een aanvraag voor een internationale studiebeurs vervolledigen en indienen. Na een goede twee maanden ontving ik een negatief antwoord, omdat ik reeds een Master programma had voltooid in België. Waarom had niemand mij hiervan op de hoogte gebracht? Van in het begin had ik gevraagd of ik in aanmerking kwam voor deze studiebeurs. “Yes, no problem.” Verschillende keren had ik emails ontvangen van de universiteit om nog meer formulieren te laten vertalen. Iets wat veel geld kostte. Bovendien kreeg ik het geld voor de aanvraag voor de studiebeurs niet terug. Tant pis.

Ik sloeg in paniek en vroeg in het ronde weg wie mij kon helpen. Weer via een collega kreeg ik het adres van een organisatie die mensen gratis aan een visum hielpen. Het klonk te mooi om waar te zijn, maar ik had geen andere optie. Ze vonden voor mij een cursus die iets later begon, die niet te duur was en toch nog naar mijn zin was. Ik betaalde weer voor een aanvraag, maar deze keer kreeg ik groen licht: Childcare Studies (6 maanden parttime). Zeer snel daarna diende de organisatie de aanvraag voor een studentenvisum voor mij in en weer enkele weken later was het ‘gefixt’.

Iedereen die aan mijn instituut studeerde was daar met de hoop op een job om in Australië te kunnen blijven. DIAC (Department of Immigration and Citizenship) publiceert een lijst (Migration Occupations in Demand List) van jobs waar er tekorten zijn; Child Care behoort daar momenteel tot. Indien je dus werk vindt in deze sector heb je een grotere kans om een werkvisum aan te vragen. Net zoals met het rijbewijs, is migratie in Australië gebaseerd op een puntensysteem. Alles is net een levensecht groot spel. De periode dat ik studeerde, in 2009, veranderde de regering deze MOD lijst. Indien je een studie was begonnen omdat die op de lijst had gestaan en nu dus niet meer in demand was, dan had je je kans verloren en zo ook veel geld. Een levensecht én een hard spel. Child care blijft echter een sector met een groot tekort aan werkkracht.

Ondertussen had ik ook (semi)groen licht gekregen bij DET (Department of Education and Training) om les te geven in het openbaar onderwijs. Ik moest enkel nog een aantal formulieren invullen, nog meer gegevens geven en weer een paar papieren laten vertalen en beëdigde kopieën bezorgen. Of course… Desondanks begon ik reeds brieven uit te sturen naar zowat alle mogelijke middelbare scholen waar er Frans werd gegeven. Voor een achttal maanden, studeerde ik, deed ik mijn practicum en werkte ik zowel als kleuterleidster en als taalleerkracht in het middelbaar. Officiëel mag je slechts 20u per week werken op een studentenvisum. Ik verzeker je dat dit niet genoeg is om te kunnen overleven én huur te betalen.