20 jaar na de moord op de Jezuïeten

In El Salvador zelf kunnen de moordenaars van tijdens de oorlogsjaren niet meer veroordeeld worden, omdat Cristiani in april 1993 een algemene amnestiewet door het Congres heeft laten goedkeuren. De veroordeelde officiers kregen 30 jaar gevangenisstraf opgelegd, maar kwamen na 14 maanden vrij dank zij de anmestiewet. Ook de moordenaars van Bisschop Romero genieten van die anmestie wet. (Trouwens ook een paar leiders van de toenmalige guerilla).
De spaanse krant El Mundo heeft onlangs bekend gemaakt dat de VS en de Spaanse overheid enkele documenten van 20 jaar geleden hebben vrijgegeven en die betrekking hebben op de moord op de Jezuïeten. Die documenten zullen aan de spaanse justitie worden overhandigd en zullen mede als bewijsmateriaal voor het proces dienen.
Dé openbaring van die documenten is dat de CIA agent in Spanje, Carlos Alberto Montaner op de hoogte was van de bedreigingen die pater Ellacuría had gekregen enkeled agen voor de moord. Op die manier krijgt de teorie van de participatie van Luis Posada Carriles weer betekenis. Die Cubaanse terrorist, toen nog CIA agent en hoog officier van de salvadoraanse veiligheidsdienst, nu “vluchteling in de VS” zou betrokken geweest zijn bij de moord.
Tijdens de oorlog waren de 6 jezuïeten het voortdurende doelwit van aanvallen vanuit de uiterst rechtse politieke partij ARENA, wiens leden van toen nu nog steeds de leiding van de partij in handen hebben.
De documenten noemen de vertegenwoordiger van het leger van de VS, verbonden aan de noordamerikaanse ambassade in San Salvador, Milton Menjívar. Die had een hoge piet in het Staatsdepartement van de VS op de hoogte gebracht van de plannen van de generale staf van het leger.
Volgens de spaanse krant is een studie van de documenten voldoende om te weten dat ook de toenmalige spaanse geheime dienst (CESID) op de hoogte was.
Toevallig of niet, de informatie in de spaanse krant verschijnt op hetzelfde moment dat de cubaan Carlos Albert Montaner in Honduras zit om Micheletti te ondersteunen, samen met de zoon van schrijver Mario Vargas Llosa. Montaner zei dat het “Castro-Chavisme” mislukt is in Honduras. Dezelfde Montaner heeft rector Ellacuría bedreigd na een televisie uitzending “cara a cara” (van gezicht tot gezicht) in Spanje. Montaner is een voortvluchtige van de Cubaanse justitie nadat hij in 1960 terroristische activiteiten had uitgevoerd in La Havana. Hij typeerde de Jezuïeten en de paters Maryknoll als misleidende bevrijdingstheologie voorstanders.
Niet vergeten dat in 1980 vier zusters van de Maryknoll congregatie verkracht en vermoord werden in El Salvador, tijdens de “Operatie Centauro” uitgevoerd onder leiding van de cubaanse CIA agenten, samen met de ambassadeur van Venezuela in El Salvador, Leopoldo Castillo. Toeval of niet: Dezelfde Leopoldo Castillo is bestuurslid van de Venezolaanse rechtse televisie Globovisión, die de staatsgreep tegen Chávez goedkeurde.
In de tijd voor de moord op de Jezuïeten was Posada Carriles, sinds 1984 persoonlijk adviseur van President Duarte (die alles deed wat het Noordamerikaans Staatsdepartemente hem oplegde) voor wat betreft repressie activiteiten. Na het Iran-Contra schandaal wedr Posada Carriles door de CIA benoemd als folteraar van de Venezolaanse geheime politie die de toenmalige Nationale Politie van El Salvador moest leiden, samen met de salvadoraanse handlangers, Maurico Sandoval en Victor “Zacarías” Rivera.
Duarte riep soms Posada Carriles naar zijn huis om “speciale gevallen” op te lossen. Het is bekend dat hij richtlijnen uitzette voor de doodseskaders die terreur zaaiden in het land.
Daarna is Posada Carriles een tijdje uit het land geweest, kwam terug naar zijn ARENA vrienden en richtte hier een basis op voor de Nationale Cubaans Amerikaanse Stichting, dekmatel voor de anticubaanse VS intelligentie.
Alleen nog even vermelden dat in het jaar 2003, de UCA en het Instituut voor de Mensenrechten van El Salvador, een verzoek voor onderzoek hebben aangevraagd tegen ex president Alfredo Cristiani (vandaag opnieuw voorzitter van de ARENA partij en fel verdediger van Micheletti) en verschillende militairen bij de Interamerikaanse Commissie voor de Mensenrechten, een afdeling van de Organisatie van Amerikaanse Staten. Tot op vandaag, zes jaar later, heeft de Commissie zelfs nog niet gezegd dat ze het onderzoek wel willen beginnen.