Abel en Yared

Daarmee fietsen ze trots maar gevaarlijk over de drukste straat in Gondar en roepen ze naar iedereen die ze kennen. ’s Nachts slapen ze in “lepeltjes” onder een plastiek op het voetpad.  Als het een woelige nacht geweest is, zie je ze in één van de zijstraten overdag bijslapen.  Beide hebben ze nog ouders maar die geven niet om hen.  Ze zijn nu ongeveer acht jaar oud en leven zeker al vier jaar “fulltime” op straat.
We hadden Abel en Yared uitgenodigd voor Pasen (zie vorige nieuwsbrief) in de shelter.  Een namiddag in een veilige en gezellige omgeving, een flinke maaltijd en een goede douche.  Maar daarbij hadden we niet echt rekening gehouden dat deze gasten “echte” kinderen van de straat zijn met de nodige gewoonten.  In de plaats van een douche, wasten ze zich liever met wat water uit een bakje.  En in de plaats van een goed gevuld bord aten ze liever het rauwe vlees van op de grond of uit een plastieken zak. 
De nieuwe kleren die Nigisti hen aanbood moesten ze niet hebben, een uurtje later vonden ze een gescheurde broek in een hoekje van de shelter en die vonden ze geweldig.  De camera die Lea mee had en de zonnebril van Kobe scoorden eveneens.  Ze beleefden een fijne dag en vertrokken met een grote glimlach, klaar om een plekje op straat te vinden voor hun middagdutje.  Dat er bedden zijn in de shelter hadden ze niet opgemerkt. 
Wij bleven wat onder de indruk achter en vroegen ons af of onze jongens ooit ook zo waren.  En of de jongens zichzelf in deze jongens herkend hadden en zagen hoe groot het verschil is met wie ze nu zijn.