Straatpraat

Zombiespotting

Op televisioneel gebied valt er in Wanament niet veel te beleven. Met ons zwart-wit miniteeveetje, nochtans uitgerust met een mega-antenne, kunnen we enkel vier troebele lokale Dominicaanse kanalen ontvangen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de mensen in de hoop op live spektakel in grote getale staan te drummen voor het commissariaat bij elke bijzondere “vangst” van de politie:

• Een vrouw die haar man met een keukenmes had neergestoken
• Een directeur van een microkredietinstelling met lange vingers
• Een zombie

Deze levende dode bleek een zwangere vrouw uit Port-de-Paix die beweerde in juli te zijn overleden. Sindsdien weet ze van niets meer, enkel dat ze verschillende heuvels op en af rende en dat men haar hier in Wanament te eten gaf.
Men zegt dat wanneer een zombie zout proeft, hij zijn bewustzijn terugwint.  Volgens het volksgeloof heeft zij in tussentijd vermoedelijk op een of andere plantage gezwoegd als een slaaf in opdracht van een duistere meester die haar daartoe uit de dood opwekte.

Liever kogels dan regen

Als het water uit de wolken gutst, valt het sociale leven stil. Wanneer de regen ‘s morgens op het dak tokkelt, zijn wij met geen stokken uit ons warme nestje te krijgen. Men zegt zelfs dat een Haïtiaan meer schrik heeft van de regen dan van kogels. Ook staan deze frissere dagen gekend als zéér vruchtbaar en dat niet alleen voor de boeren…. 

Stofweg of modderslide?

De romantiek van overal onverharde wegeltjes is er bij mij ver af. Als de zon brandt, waaien de griepzaaiende stofwolken op. De regent tovert de stad dan weer om in een gigantische modderpoel. In het stadscentrum kan je de betegelde straten op één hand te tellen.
Sinds kort is de hoofdweg die de grens met de tweede grootste stad verbindt, wel netjes aangelegd. Aan de voetgangers is zelfs gedacht! Om iets of wat stoep te verkrijgen, is menig bouwovertreding met de grond gelijk gemaakt. Zowat iedereen die zichzelf respecteert, had wel portaaltje of veranda op de openbare weg neergepoot.
Nu hebben we hoop op nog 10 kilometer extra asfalt. Van elk schoolkind  wordt gevraagd hiervoor een steentje (25 gourdes – ongeveer een halve euro) bij te dragen. Wie geen duit in het zakje doet, mag de rest van het jaar thuisblijven. Ook de precarnavalsgroepen die nu elke zondag met traditionele ritmes (“rara”) en knallende zwepen door de straten trekken, halen centjes op.