A M A Z I N G Los Angeles (Amerikaans vakbondscongres AFL-CIO 1)

Ik pik mijn blog terug op vanuit Los Angeles in California, het verre westen. De stad van Universal Studio’s, van Hollywood en “the Walk of Fame”, Beverly Hills, Santa Monica beach en Astrid Bryan, “A M A Z I N G…”. De stad waar het onmogelijke mogelijk wordt “voor iedereen die er echt wil voor gaan”. Als ergens “the American dream” gerealiseerd wordt, is het wel hier. Niet alleen de Amerikanen zijn verzot op de verhalen van de filmhelden en heldinnen. Uiteraard is het belangrijk voor filmmakers – ook Belgische - hier erkenning te krijgen, maar wat ons het meest schijnt te boeien is het luxueuze “zorgeloze” leven in Beverly Hills en op de prachtige beaches.

Alhoewel ik die indruk niet heb, wanneer ik langs het Staples sportstadion naar het Convention Center stap, Los Angeles is de tweede grootste stad van de USA. De vierjaarlijkse convention van de AFL-CIO - de Amerikaanse vakbond - werd hier niet georganiseerd omwille van “the American Dream” die hier best tot zijn recht zou komen, wel integendeel. “The happy few” laat zich graag dienen door de massa kleurlingen, vooral “hispanics” die hier zijn. Los Angeles ligt niet zo ver van het Amerikaanse San Diego dat grenst aan het Mexicaanse Tijunana. Grens moet je erg letterlijk nemen, het is “the Mexico United States Barrier” een ijzeren muur. Nadat de wereld Lech Walesa en de Berliners toejuichten voor de afbraak van het “ijzeren gordijn” en “de muur”, werd hier en in Israël gebouwd aan nieuwe exemplaren.

Maar geen enkele grens is absoluut. Vele immigranten verkregen vroeger de Amerikaanse nationaliteit maar de nieuwe immigranten zijn mensen zonder papieren, “undocumented people” zeggen de Amerikanen. De toevloed vanuit het zuiden willen ze stoppen maar intussen kunnen ze “the undocumented people” best gebruiken. Die mensen zoeken werk en gezien ze geen statuut hebben, geldt voor hen geen enkele bescherming en moeten de normale werknemersrechten niet gerespecteerd worden. Dat is het bijzonder labiele evenwicht hier. Aan de ene kant mensen die voorlopig tevreden zijn omdat ze een klein boterhammetje kunnen verdienen en aan de andere kant de winners uit de wereld van film, tv en glitter die goedkoop gediend worden.

De AFL-CIO en vele andere sociale organisaties en kerkgemeenschappen - meermaals geleid door jonge hispanics - organiseren zich, in de eerste plaats om steun te vinden bij lotgenoten, in de tweede plaats om erkenning, respect en sociale bescherming te verkrijgen. De carwashers bijvoorbeeld of het huispersoneel, dat gesterkt door de Conventie 189 van de Internationale Arbeidsorganisatie hier nu ook erkenning wil. Die dynamiek heeft ertoe geleid dat de AFL-CIO hier haar congres organiseert. Want dynamiek kan de Amerikaanse vakbeweging best gebruiken.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Werknemersvoorzitter en vice-voorzitter van de IAO

    Luc Cortebeeck is werknemersvoorzitter en vice-voorzitter van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO/ILO), voorzitter van Wereldsolidariteit en adjunct-voorzitter van het Internationaal Vakverbo

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.