Witte Mars

De mobilisatie van de Colombianen was indrukwekkend. De linkerzijde was amper aanwezig op de Plaza de Bolivar. Het Polo Democratico had zich de laatste week bereid verklaard mee op te stappen maar enkel onder de vlag van het algemeen humaniatair akkoord. Vergezeld van enkele syndicale groepen vormden ze een minderheid . De massa ging ‘tegen het Farc’ , alsof enkel deze groep verantwoordelijk is voor kidnapping. Deze morgen op de lokale radio van de Universidad Nacional was een enige kritische opmerking te horen.
In Colombia zijn er doden van eerste en tweede klasse, De eersten zijn diegenen die slachtoffer zijn van de guerilla, de tweede van de paramilitairen. Maar de laatsten krijgen lang niet de aandacht die ze verdienen. “hopelijk komt er ook een mars tegen de slachtoffers van het geweld van de paramilitairen” vertelde de geinterviewde professor, “maar ik twijfel ter zeerste dat die er komt”.
De Franse comité’s rond Ingrid Betancourt geven gelukkig een genuanceerder beeld van de Colombiaanse realiteit dan dat deze massaal georkestreerde beweging de wereld voorhoudt.
De pers gaat hier niet vrijuit. De media zijn in handen van de oligarchie. Internationaal behoort de belangrijkste televisiezender RCN tot de Spaanse groep Planeta die bindingen heeft met de Spaanse conservatieve partij van Aznar.
De Colombiaanse pers neemt openlijk partij in het conflict. De mobilisatie zou niet mogelijk geweest zijn zonder de voortdurende oproepen via de krant en vooral de televisie. Beelden van de gegijzelden en vergelijkingen met de nazi concentratiekampen  moesten de massa’s klaarstomen voor deze ‘witte dag tegen de Farc’. De gebruikte interviewstijl is naar Europese persnormen niet aanvaardbaar voor een objectieve verslaggeving.
Clara Rojas beklemtoonde deze middag nog op de Plaza de Bolivar het belang van de media in haar vrijlating. Daarbij bevestigde zij de macht en de rol van die media in het conflict dat zich afspeelt in Colombia.
Belangrijke teerlingen zijn geworpen vandaag. De regering moest absoluut scoren vóór eind februari. Want dan wordt het vrijhandelsakkoord met de VS getekend en dat betekent de vrijwaring van de belangen van de Colombiaanse oligarchie, die steunen op de agroindustie (energiegewassen) en de drugshandel(paramilitairen). En de Amerikaanse democraten liggen  dwars in verband met de mensenrechten en het terrorisme.
Deze mars zal wellicht de twijfelende democraten overtuigen dat het conflikt in Colombia een geval van terrorisme is en niet van geaccumuleerde en uit de hand gelopen frustraties van decennialange sociale ongelijkheid. De regering met de steun van de media heeft een belangrijke slag thuisgehaald. Het prestigeverlies bij de vrijlating van Clara Rojas en Consuela Gonzales, waarbij President Chavez van Venezuela met de pluimen ging lopen, is omgezet in dubbele winst voor Uribe. Niet alleen scoort hij hier nationaal, de wereldwijde campagne tegen het Farc zal er voor zorgen dat de eis om deze verzetsbeweging niet langer als terroristen te beschouwen voorgoed in de ijskast terecht komt.