Moordenaars komen vrij en krijgen nog overheidssteun erbovenop

De groepsverkrachting van Nirbhaya op 16 december 2012 staat in mijn geheugen gegrift. Het was onze eerste dag in ons nieuwe thuisland en zowel de nationale als de internationale pers stond er vol van.

Een medische studente en haar mannelijke vriend worden overvallen op een bus door zes gewapende mannen. Na een hel van 45 minuten worden ze uit de bus gegooid. Het meisje had 18 interne verwondingen en het feit dat haar interne organen waren uitgerukt, werd aanzien als de wil om te doden. Na 13 dagen vechten, is het meisje uiteindelijk bezweken aan haar verwondingen in een hospitaal in Singapore.

De zes daders werden opgepakt en berecht als potentiële moordenaars, niet (enkel) als verkrachters. Vier van hen, Mukesh, Akshay Thakur, Pawan Gupta en Vinay Sharma werden tot de doodstraf veroordeeld maar vechten deze veroordeling momenteel aan bij het Hooggerechtshof. Een vijfde dader, Ram Singh, pleegde zelfmoord. De zesde, 17 ten tijde van de verkrachting, werd veroordeeld tot drie jaar in een wederopvoedingsgesticht.

Deze drie jaar lopen eind volgende week af en de voorbereidingen worden ondertussen getroffen tot de vrijlating van deze zesde dader.

Groot ongeloof bij de lokale bevolking. Hij zal niet alleen vrijgelaten worden, maar krijgt hierbovenop nog 10000 INR en een naaimachine van de Delhi regering. Zo kan hij een naaiatelier huren en een eigen zaak starten. Volgens het dossier van de WDC-Commissie (Delhi Government’s department of Women and Child Development) dient hij tevens ondersteund te worden voor 6 maanden huur, aankoop materiaal, ontwerp van het reclamebord voor zijn shop, aankoop kasboeken, kleerhangers etc. De ouders en naaste familie van deze man zullen met een privétaxi de dag voor zijn vrijlating naar Delhi gebracht worden. Dit alles eveneens op kosten van de Delhi regering.

De ouders van Nirbhaya ondertussen wachten nog steeds de doodstraf door verhanging af van de 4 overige daders. (Hume poora nyay tabhi milega jab hum inko faansi pe latakte dekh le – We will get justice only when we see all of them hanging)

Verkrachtingen halen hier dagelijks de kranten.

Doordat deze berichten meer en meer internationale belangstelling krijgen, wordt de druk intern hoger om er ook effectief iets aan te doen.

Zo zijn de gevangenisstraffen voor groepsverkrachting opgetrokken tot 20 jaar of zelfs levenslang. Het aanbod van een verkrachter om te trouwen met zijn slachtoffer om zo zijn straf te ontlopen, vindt ook minder en minder bijval bij het Indische Hooggerechtshof…

Leden van Congress zien inderdaad de nood in voor de hervorming van de ‘Criminal Law’. Voorzitster van de oppositie, Sushma Swaraj, roept op voor de invoering van de doodsstraf voor dergelijke misdrijven tegen vrouwen. Er is een stijging van maar liefst 143% in verkrachtingen gepleegd door minderjarigen. Stemmen gaan dan ook op om de leeftijd voor berechting als een volwassene te verlagen van 18 jaar naar 16 jaar.

Momenteel is namelijk de ‘Juvenile Justice Act, 2000’, aangepast in 2006 en 2011 nog steeds van kracht. Er is wel een voorstel tot aanpassing neerlegd in 2014, maar deze is nog niet doorgevoerd.

De huidige wet stelt oa.:

• Een jongere die onder deze wet valt, is ouder dan 7 maar jonger dan 18 jaar oud.
• Een jongere kan niet gearresteerd worden en kan ook niet naar de gevangenis gestuurd worden.
• Een jongere kan enkel in een staatsinstelling geplaatst worden.
• Maximum straf voor een jongere is 3 jaar.
• Een jongere kan enkel voor de jeugdrechtbank verschijnen.

Sinds de groepsverkrachting in Delhi worden de slachtoffers van verkrachtingen in de pers aangeduid als ‘survivors’, niet meer als ‘victims’. Openbaar vervoer (bussen en treinen) hebben speciale zitplaatsen vooraan enkel voor dames. Verschillende initiatieven zien het levenslicht. Safety Apps zoals Vith U, Nirbhaya en ResqMe moeten bijdragen tot de veiligheid van de vrouw. De Indian Ordnance Factory in Kanpur maakte ondertussen een speciale handrevolver voor vrouwen, de Nirbheek, opgedragen aan Nirbhaya.