Egypte houdt 1.400 vredesactivisten gegijzeld.

Al van in oktober waren de organisatoren van de Gaza Freedom March in onderhandeling met de Egyptische regering. De vraag was eenvoudig: 1400 buitenlanders willen via de grenspost in Rafah Gaza binnengaan.
De reis naar Gaza is een humanitaire actie: morele steun aan oorlogsslachtoffers die niet de kans krijgen hun leefomgeving weer op te bouwen na de oorlog. De deelnemers waren bereid om alle regels van de Egyptische overheid te respecteren, zodat de doorreis niet voor problemen zou zorgen.

Natuurlijk heeft deze actie ook politieke consequenties: de toestand in Gaza is het gevolg van politieke beslissingen. Dat kan echter geen bezwaar zijn om zware schendingen van de mensenrechten te consolideren.

De ontgoocheling bij de deelnemers groeit. Dagelijks trachten verschillende delegaties op alle mogelijke manieren te onderhandelen. Telkens opnieuw komen er signalen tot een mogeijke nieuwe doorbraak. Maar uiteindelijk blijft alles ongewijzigd: Egypte maakt de vredesmars onmogelijk.

De helft van de deelnemers zijn Europeanen, waaronder 63 Belgen. Maar ook hun overheden steken geen hand uit. Toen de joden na de val van Hitler eerherstel kregen, durfde men nog zeggen:  “wir haben es nicht gewusst”. Nu kan men dat niet meer zeggen. De vertegenwoordigers van de Verenigde Naties en van gerespecteerde mensenorganisaties bevestigen de erbarmelijke situatie. Gaza is al jarenlang een openluchtgevangenis.
Vandaag blijkt dit nog maar eens. Het is zelfs een gevangenis zonder bezoekrecht.