Qui sème la misère, recolte la colère.

Ikzelf schreef de laatste tijd wat minder in mijn blog. Soms heb ik het gevoel dat mijn pen minder actief wordt naarmate er in de gewone pers meer verschijnt.

Dringende mobilisatie – Doorbreek de isolatie van Gaza*

Vorige week lanceerde INTAL een oproep voor enkele acties in Brussel tegen de bokade van Gaza. De oproep werd prompt ook overgenomen door CODIP, VPK, de Association Belgo-Palestinienne, Vrede, ….

2 acties in Brussel

• Woensdag, 23 januari 2008, 17 u. - Karmelietenstraat 15, 1000 Brussel : We mobiliseren aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken om het einde  van de blokkade van Gaza te eisen.  

• Vrijdag, 25 januari 2008, 17 u. - Trappen van de Beurs* : We versterken de wekelijkse oproep van de COCAB aan de beurs.

“We rekenen op jullie talrijke aanwezigheid.”

Aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken

Woensdag stond ik aan het Belgische ministerie van buitenlandse zaken. Er was minstens 100 man. Dat was al veel, van 17 tot 18 u op een gewone werkdag, 2 dagen na de mailoproep. De grote ngo’s zag ik er niet, maar er was een geëngageerd publiek en dat deed deugd. Ik zag vooral mensen die ik kende van INTAL en VPK. Er waren ook Palestijnse volwassenen en kinderen. We hielden de sfeer erin met slogans, vlaggen en affiches. Aan de overkant van de straat stonden enige tijd wat mensen nota te nemen. Daarna liet men ons begaan.

De titel boven deze blog is een van de slogans die we riepen. “En Palestine, Cis-Jordanie et a Gaza : Qui sème la misère, recolte la colère. » Ik vond het grappig dat we heel de tijd in het Frans scandeerden, hoewel ik de megafoon meestal in handen zag van Nederlandstaligen. Maar in internationale solidariteit is het belangrijkste dat je elkaar verstaat, wat je eigen moedertaal ook mag zijn! En de franse taal voorzag ons van “mooie” rijmpjes. “Bush, Olmert, criminels de guerre” “Olmert casse toi, Gaza n’est pas a toi.” De Palestijnse vrouwen riepen ook de terechte vraag : “Union Européenne, pourquoi ce silence?”

Noodoproep uit de Gaza.

Op de website van INTAL vond ik een blog van 20 januari van Dr. Mona El-Farra een arts die in Gaza werkt voor de Union of health Commitees.

“Ik haast me met jullie te laten weten dat de laatste turbine van de elektriciteitscentrale van Gaza binnen minder dan 2 uur zal ophouden te werken door gebrek aan brandstof. Ik heb me gerept om de batterijen van mijn laptop en mijn gsm op te laden en mijn kleren te wassen, ik heb gecheckt of ik genoeg kaarsen in huis had!!! Ik panikeerde na een telefoontje naar het hospitaal: we hebben nog brandstof voor de stroomgenerator voor vier dagen!!! Welke details zal ik jullie nog geven: geen elektriciteit betekent dat er geen drinkwater kan worden opgepompt, geen proper rioolsysteem, meer ziekten en meer besparen op verschillende operaties, en later zelfs helemaal geen noodoperaties meer in onze ziekenhuizen.
Israël heeft de Gazastrook volledig en heel strikt afgesloten vorige vrijdag. Zelfs de voedselbevoorrading van de VN komt er niet in, en 80% van de bevolking (van 1,5 miljoen) is afhankelijk van die en andere voedselhulp. De VN-staf krijgt geen toelating om Gaza binnen of buiten te gaan. Terwijl Israël de Gazastrook afsluit, intensifieert het de militaire operaties, over land en via de lucht, in een wanhopige poging om de raketaanvallen vanuit Gaza op Israëlische dorpen te doen stoppen. Daar klagen de Israëlische bewoners van paniekaanvallen, maar het Israëlisch antwoord daarop is een ongerechtvaardigde overreactie. De laatste dagen werden 37 mensen gedood en 120 gewond, in grote meerderheid burgers. En het afsluiten van elektriciteit en brandstof is gewoonweg een collectieve strafmaatregel.
DEZE KEER SCHRIJF IK JULLIE MET DE VRAAG: ASJEBLIEF, DOE IETS VOOR ONS IN GAZA!
1,5 miljoen mensen zijn hier stilletjes aan het doodgaan. Zij hebben jullie hulp en steun nodig. Zeg aan de wereld dat Israël geen vrede en veiligheid kan bereiken door ons hier collectief te straffen.”

Opening van de grens met Egypte

Onze actie haalde de pers niet. Enkel op Indymedia vond ik een verslagje indymedia over Gaza.
Ondertussen veroverden de Palestijnen zelf een plaatsje in de internationale berichtgeving, door de grens met Egypte op te blazen. Alle zenders berichten nu over de vlucht van de palestijnen uit hun “reusachtige gevangenis”.Sommige media verwijzen nog naar de explosieven van Hamas, die Israël ertoe dwingen de grens af te sluiten. Maar niemand kan nog ontkennen dat Israël de palestijnse bevolking op een onmenselijke manier gegijzeld hield. Zal dit het politieke tij (een beetje) doen keren?

Ik voeg bij deze blog wat foto’s die ik vond op de websites van Indymedia (Legasse) en Intal.