Verslaafd aan commons

Hebben we het lef om de realiteit van onze tijd onder ogen te zien? Verslavingen laten sporen van vernieling na en moeten op tijd gestopt en genezen worden. Het is gemakkelijk om een verslaving op een kleine schaal waar te nemen. We kunnen een  verslavingsetiket plakken op gemarginaliseerde individuen of louche buurten. Als we uitzoomen op een grotere schaal hebben we het vaak moeilijker maatschappelijk verslavend gedrag te herkennen en erkennen. De sporen van zelfdestructief menselijk gedrag zijn voelbaar op de planetaire schaal. Enkele schrijnende voorbeelden_

“Midway Island”

[youtube http_//www.youtube.com/watch?v=1I7on22jA48]

Soja in Argentinië

[youtube http_//www.youtube.com/watch?v=y063CinbEuI]

Textiel in Bangladesh

Bekijk de interactieve videopresentatie van The Guardian over de textielsector in Bangladesh_  http://www.theguardian.com/world/ng-interactive/2014/apr/bangladesh-shirt-on-your-back

Lef

Dit zijn enkele signalen dat wij als maatschappij verslaafd zijn aan wegwerp spullen, goedkoop eten en snelle mode. Maar er zijn meer voor de hand liggende signalen, nog enkele zijn Chinees smog, een gebroken oceaan en de Aral zee die verdampt is tot enkele meertjes.  We vernietigen organen van de systemen die ons leven mogelijk maken. Misschien moeten we ons afvagen of het –verslaving- is dat ons tegenhoud om constructief om te gaan met onze commons? Hebben we het lef om de realiteit van onze tijd onder ogen te zien?

Een Engelse versie van dit artikel van Merel Claes lees je hier. foto van http://visibleearth.nasa.gov/view.php?id=60508