Er waren eens een Marokkaan, een Senegalees een Toubab en een Chinees. Het zou het begin kunnen zijn van een goede mop vol verkeerde beeldvorming, jammer genoeg is het dat niet. Het is het begin van een vraag die blogger Halewijn Timmerman u graag zou stellen.

‘Heb ik wel het recht om als expat aan de slag te gaan in Benin?’, vraagt wereldblogster Yana Demey zich hardop af. Ze verhuisde onlangs naar het West-Afrikaanse land en stelde er vast dat racisme in de eerste plaats gaat over kolonialisme, geweld en scheefgetrokken machtsverhoudingen.

De 72-jarige Herwig Janssens blikt, naar aanleiding van de discussie over het koloniaal verleden van ons land, terug op zijn eigen jeugd in Ruanda-Urundi. Vandaag is dat Rwanda en Burundi, ooit was het Belgisch “trustgebied”. ‘Ik heb geen enkel contact gekend met zwarte leeftijdsgenoten.’

In Senegal zie je geen standbeelden van Leopold II in de publieke ruimte. Wel een lappendeken aan ontwikkelingsprojecten, economische afhankelijkheden en invloeden van het oude moederland. De dekolonisering van de publieke ruimte in de ex-kolonies blijft dode letter.

Oscar Marleyn woont en werkt al meer dan 20 jaar in zuidelijk Afrika. In deze eerste wereldblog verdiept hij zich in de Zuid-Afrikaanse mijnbouw met zijn shantytowns. Een verhaal over de torenhoge ongelijkheid in Zuid-Afrika.

De rollen hebben zich erg duidelijk omgedraaid. In deze wereld ben ik degene die wordt nagekeken. Mensen willen mìjn haar aanraken. Op straat roepen kleine kinderen me na: 'Nassara! Nassara!'. Een blanke!

Migratie leidt tot economische groei, vermindert ongelijkheden en verbindt diverse samenlevingen. Het is echter ook een bron van politieke spanningen en menselijke tragedies. De meerderheid van de migranten leeft en werkt legaal. Maar een wanhopige minderheid zet zijn leven op het spel om naar landen te trekken waar ze geconfronteerd worden met wan ...

België is niet het beloofde land waarvan vluchtelingen al heel hun leven dromen. Een getuigenis.

‘We zullen het stuk over kolonialisme niet kunnen bespreken door tijdsgebrek’, zei de professor.

‘South Africa is turning into a banana-republic’ klinkt het hier wel vaker op de radio. Mijn gedachten dwaalden af naar mijn verre belgenlandje. Eigenlijk zijn #OnlyInBelgium en #OnlyInSouthAfrica best aan elkaar gewaagd; absurde verhalen troef. Al is ons land misschien de light-versie en ligt het er hier meestal dubbel e ...

Ze hadden er ons nog zo voor gewaarschuwd. Zuid-Afrika, en zeker Cape Town, ‘it gets easily under your skin’. Ik voel het beestje zitten, en het blijkt er een met weerhaakjes. Net nu we moeten beslissen of we ons verblijf verlengen. Nog even in dit mooie manke land, of toch maar back to reality, het gebouleverseerde Brussel, ons co ...

Over dit bloedmooie land waar de kleuren zo vol zijn, maar wit ook helwit en zwart diepzwart, hangt een goddelijke dimensie. We verblijven hier in het gezelschap van Our Holy Father, hij woont op elke straathoek en schemert tussen de lijntjes.