Een zwarte zeemeermin lokt grote controverse uit in Amerika. Waarom is het toch zo controversieel dat zwarte acteurs bepaalde rollen spelen?, vraagt MO*Wereldblogger Jep Stockmans zich af. En hoe zit het met dat debat in België?

De nieuwe generatie 60-plussers heeft een erg grote ecologische voetafdruk. In 2005 waren senioren nog verantwoordelijk voor 25 procent van de uitstoot van broeikasgassen. Tien jaar later, in 2015, was dat al bijna 33 procent, zo blijkt uit onderzoek.

Er is al veel inkt gevloeid over “woke”, maar daarbij ging het zelden over de geschiedenis van de term en waarom er zoveel betekenis aan wordt gegeven. Abbie Boutkabout graaft naar de oorsprong van de term en verklaart waarom de discussie ten dode is opgeschreven.

Onze blik op de werkelijkheid is aan het verschuiven en dat gaat niet zonder slag of stoot, stelt Bas Heijne vast. In zijn jongste boek gaat de gevierde Nederlandse schrijver daarover in gesprek met gerenommeerde denkers. ‘We zijn een speelbal in het informatietijdperk geworden.’

‘Een mondmasker dragen is zoveel als zeggen dat je begaan bent met de gezondheid van je medemens’, zegt MIT-professor Emma Teng. In april naaide ze gepersonaliseerde mondkapjes voor al haar collega’s. Ze legt uit uit waarom Aziatische culturen minder weerstand voelen bij het dragen van een mondmasker.

De Thé Dansant aan het AfricaMuseum zette het debat over witte cultuur en de exploitatie van zwarte onderdrukking nog eens op de agenda. MO* sloot Twitter even af en las een aantal goed doordachte essays van onder andere Toni Morrison en Ruddy Doom over blackface en culturele plunderpraktijken.

Terrorisme maakt altijd gebruik van een verhaal dat de woede en de moorden kadert. In Christchurch ging het om een ideologie van witte suprematie versus absoluut verworpen diversiteit. Omdat de actie van Brenton Tarrant zo extreem was, kan iedereen zich er geloofwaardig van distantiëren, maar etnisch nationalisme is een van de uitwassen van wa ...

Pleitbezorgers van de meritocratie, de slapers van de American Dream, de Donald Trumps die ondanks een kleine ouderlijke lening van een miljoen dollar beweren dat ze hun loopbaan alleen aan zichzelf te danken hebben. MO*-wereldblogger Mathieu Bokestael wijst op de gevaren van deze filosofie.

Geert Buelens schreef "De jaren zestig. Een cultuurgeschiedenis". Daarin kijkt hij niet alleen naar Leuven, Parijs en San Francisco, maar passeren Cuba, Congo en China evenzeer de revue. Buelens ging daarover in gesprek met Olivia Rutazibwa, Gie Goris stelde de vragen.

Echt dekoloniseren kunnen we niet, vreest Tom De Herdt. We bedoelen dan ook eigenlijk iets anders volgens hem. 

‘12 Years a Slave zit vol fouten. Zoals die karwats waarmee ze Lupita sloegen. Dat is een zweep voor runderen. In het echt was ze al lang dood geweest.’ Julie Dash, sinds kort lid van de Academy die de Oscars uitreikt, loopt niet hoog op met de Hollywood-blockbuster over slavernij in Amerika. Zelf maakte ze in 1991 e ...

Als kind voelde Jhumpa Lahiri zich vaak een soort alien, zowel in Rhode Island als in Calcutta, de twee polen in haar leven. Daar is de Indiaas-Amerikaanse schrijfster nu wel doorheen, en toch zegt ze dat er ‘bijna geen dag voorbijgaat zonder dat ik denk: was het toch niet fijn geweest als ik ergens vandaan kwam?’ Een gesprek over ident ...