Er is een akkoord tussen de VS en de Taliban over het vertrek van buitenlandse troepen uit Afghanistan en het voorkomen van internationaal terrorisme van op Afghaans grondgebied. De Afghaanse regering is niet betrokken, de voorwaarden zijn afgezwakt en de onduidelijkheid in de aanloop naar presidentsverkiezingen van eind september is groot.

De voorbije weken waren er enkele opvallend zware aanslagen in Kaboel, en dan komen de tientallen andere veiligheidsincidenten niet eens in het internationale nieuws. Het is opvallend dat de geweldcampagnes samenvallen met blijkbaar veelbelovende onderhandelingen tussen VS en Taliban.

De VS en de Taliban praten vandaag, 25 februari, opnieuw in Doha, Qatar. Intussen leeft meer dan de helft van de Afghanen in oorlogsgebied en overleeft meer dan een derde van de bevolking op minder dan een maaltijd per dag. De wereld kijkt toe en de Europese Commissie halveert haar hulpbudget voor Afghanistan.

Een aanslag die twintig levens kost, is wereldnieuws, ook als hij in Afghanistan of Pakistan plaatsvindt. Een volksbeweging tégen aanslagen in die twee landen duurt nu al maanden, zonder veel ophef in de internationale media. En dat is onterecht.

Exact veertig jaar geleden vond in Afghanistan een staatsgreep plaats die een geschiedenis van oorlog en geweld in gang zette. Een korte analyse van politieke tegenstellingen, etnisch nationalisme en buitenlandse interventie.

Negen Europese landen sturen afgewezen Afghanen terug. Pakistan dreigt zelfs meer dan 1,5 miljoen Afghanen de grens over te zetten. Die politieke manoeuvres zijn levensgevaarlijk -voor de Afghanen.

Afghaanse jongens die Noorwegen repatrieerde naar Kaboel, werden door Iraanse troepen ingelijfd, tweette de Afghaanse blogger Abdul Ghafoor. Niet verwonderlijk, zegt hij tegen MO*. Want ondanks een akkoord tussen Europa en Afghanistan over de terugname van Afghanen uit Europa, staan de terugkeerders nog steeds volledig in d ...

MO* contacteerde commentatoren in Afghanistan, India, Jordanië, Libanon en Pakistan, landen waar de haatkaravaan lang voor Brussel toesloeg. We stelden hen vragen die ook voor België en Brussel relevant zijn.

De VN kwam eind 2015 met goed nieuws: voor het eerst in vijf jaar daalde de opiumproductie in Afghanistan. De hoofdreden hiervoor, een slechte oogst, werd verzwegen. Wij spraken met Afghaanse ministers, veiligheidsdiensten en boeren over het drugsprobleem. Onze voorspelling: in 2016 zullen de papavers bloeien als nooit tevoren.

Met de aanval op Kunduz zijn de Taliban helemaal terug van nooit echt weggeweest. Vaak wordt verwezen naar de steun die zij krijgen vanuit Pakistan. Zelden wordt uitgelegd waarom Pakistan steun geeft aan religieuze nationalisten en internationalisten. Het antwoord is 2430 km lang.

2015 moest het begin worden van een nieuwe toekomst voor Afghanistan: zonder westerse troepen, maar met onderhandelingen tussen de opstandelingen en de nieuwe regering. Gie Goris zag in Kaboel een verdeelde regering van nationale eenheid, een groeiend veld van opstandelingen, blijvend grote inmenging van buitenaf  en een bevolking die waardig ...

De interventie in Afghanistan was zeer succesvol op korte termijn, maar slaagde er daarna niet in de staat op te bouwen die het Westen voor ogen stond. De blijvende strijd tegen opstandelingengroepen zorgde voor straffeloosheid aan de kant van de machthebbers, ondanks geweld tegen de bevolking, corruptie en drugshandel. Bovendien dreigen de westers ...