Hij is wel eens voor verrader uitgemaakt: de van oorsprong Jamaicaanse Wayne Modest is directeur van vier Nederlandse musea met een koloniale erfenis én roofkunst in de collectie. Die moet wat hem betreft zo snel mogelijk terug. ‘Er is veel ongeduld.’

Mogen westerlingen geen films over Afrika of vluchtelingen meer maken? Jawel, zegt directeur Orwa Nyrabia van het International Documentary Festival Amsterdam (IDFA). Maar waarom vinden Europeanen dat zij de westerse blik het beste kunnen bekritiseren? ‘Met macht moet je niet koketteren.’

Met zijn nieuwe roman “Dans le ventre du Congo” geeft Blaise Ndala de Congolezen die op Expo 58 in ons land werden tentoongesteld een stem. 'Dat een Congolese student vandaag nog aan de grens wordt tegengehouden, toont dat het zwarte lichaam nog altijd niet vrij is.'  

Hij kent het pessimisme van de rede, maar gelooft in het optimisme van de wil. Milo Rau is geen man die bij de pakken blijft zitten. Theaterdirecteur, cineast, essayist, onder al zijn hoedanigheden gaat een onvermoeibaar activist schuil die de controverse niet schuwt.  

Moeilijke Dingen Makkelijk Uitgelegd: een reeks filmpjes waarin we het woord geven aan experts die complexe topics in een paar minuten, haarfijn en helder kunnen duiden. In deze aflevering: wat is roofkunst? Nozizwe Dube, opiniemaakster en masterstudente rechten, legt het in één minuut uit.

Autoritaire regimes in Afrika zijn aan de macht gekomen met hulp van de koloniale erfenis op het continent. Dat stellen Britse politicologen Nic Cheeseman en Jonathan Fisher.

Activist Mwazulu Diyabanza ondernam de afgelopen maanden meerdere pogingen om Afrikaanse roofkunst uit Europese musea te verwijderen. Op verzoek van MO* bezocht hij de tentoonstelling 100 x Congo, waar hij werd opgewacht door curatrice beeldvorming Nadia Nsayi en een klein leger erfgoedbewakers.

Dekoloniseren via de kunsten: dat is voor de Belgische broers Tuur en Flup Marinus en hun Ethiopisch-Belgische collega Ermias Kifleyesus geen opdracht, maar een manier om met een hedendaags fenomeen om te gaan. ‘Schoonheid wordt zelden problematischer dan in deze beelden.’

Weinig zaken lijken zo universeel Afrikaans als de African wax, de alomtegenwoordige stoffen met de typische prints. Maar hoe Afrikaans is dat textiel, met wortels in Java en gecommercialiseerd door Nederlanders? Een intrigerend verhaal waarin commercie, identiteit en globalisering niet meer te scheiden zijn.

Sulaiman Addonia moest zijn moeder achterlaten om schrijver te worden. En dat was nog maar het begin. In deze getuigenis neemt hij ons mee op de weg naar – werkelijk – vrije woorden, waarbij de schrijver allerlei onverwachte vormen van censuur moet overwinnen.

Congo (DRC) en Senegal beschikken sinds dit jaar over moderne gebouwen en expositieruimtes die het wel en wee van de historische en hedendaagse kunst kunnen garanderen. Daardoor klinkt de roep om de terugkeer van Afrikaanse roofkunst steeds luider. 

Textiel kleedt aan, het houdt warm en beschermt. Maar voor wie goed oplet, vertelt het ook. Het legt onuitgesproken verhalen bloot over identiteit en visie, eenheid en diversiteit. En het draagt soms een politieke boodschap. MO*journaliste Samira Bendadi en fotografe Mashid Mohadjerin bundelden hun krachten om een aantal verborgen verhalen die schu ...