Milieuactivist en MO*columnist van de maand Thomas Goorden kaart een onpopulair feit aan: dat duurzaam consumeren niet zo’n effectieve manier is om de wereld te veranderen. Maar wat is dat dan wél?

Misschien kan een verlangen naar dingen die blijven een beetje de weg tonen naar hoe een duurzame en rechtvaardige welvaart eruit zou kunnen zien. Dat schrijft MO*columnist Jan Mertens. 'Dingen die blijven hebben veel meer waarde dan zoveel zooi die je weggooit.'

Dat kleinschalige familiezaken uit het straatbeeld verdwijnen, is helaas geen wereldschokkend nieuws meer. Zelfs als de zaak goed draait, is er het probleem van opvolging: de nieuwe generatie zoekt liever andere horizonten op dan dat ze de familiezaak overneemt. Toch lijkt er een soort kentering aan de gang onder de jongere generatie, merkt MO ...

Heeft de Chinese bevolking een blind vertrouwen in de “dodelijke” efficiëntie van de overheid in coronatijden? Zo lijkt het wel, als je de koopdrift van één miljard Chinezen tijdens de “gouden week” ziet. Als dat maar goed afloopt, hoopt MO*columniste Ching Lin Pang.

Bert Gabriëls stoort zich aan het businessplan van de verpakkingsindustrie. Zeker als je bedenkt dat besparingen vandaag de mantra van onze samenleving zijn. Voor Bert staan verpakkingen met stip op één op de lijst met 'overbodige dingen waarop bespaard kan worden'.

Hoe vrij zijn we als we gewoon doen wat alle anderen doen?, vraagt columnist Jan Mertens zich af. Misschien is het in tijden van acute klimaatcrisis wel goed om eens rustig na te denken over de zogenaamde rationaliteit van de consument. En misschien is het wel goed dat we onszelf iets meer als een burger gaan zien in ons idee van vrijheid.

Oude huizen of tweedehandskleding, dat is niet aan Chinezen besteed, weet Ching Lin Pang. ‘Je weet maar nooit wat de gemoedstoestand is van een dode’, geldt de redenering. Maar dat wil nog niet zeggen dat het altijd zo zal zijn, want ook daar neemt het ecologisch bewustzijn toe. 

Zonder het zelf te beseffen kan je iets nodig hebben, blijkbaar. Iets over behoeftes en verlangens en het geluk van abnormaal zijn.

Als een samenleving het informeren van haar burgers helemaal aan de markt over laat, kan dat nefaste gevolgen hebben.

In tegenstelling tot wat de titel kan doen vermoeden, is dit geen column over het sorteren van huisvuil, maar een dwingend pleidooi om te stoppen met het hokjesdenken waarin we als maatschappij verzeild zijn geraakt. En die hokjes knellen, zegt Bieke Purnelle. ‘Niet alleen wie we erin zetten raakt gevangen; ook onze eigen focus verengt, ...

Op 14 maart zal het Brussels Hof van Beroep zich uitspreken in de zaak tegen Eternit. Dat bedrijf ging in beroep na een eerdere veroordeling. Asbest doodt als een dief in de nacht. Hopelijk wordt 14 maart een klein moment van gerechtigheid.

Veel mensen op de wereld hebben last van te weinig: te weinig eten, te weinig geld, te weinig dak boven hun hoofd. Daarnaast zijn er - wellicht meer en meer - mensen die kreunen onder te veel, schrijft Tobias Leenaert. Hij heeft het vooral over: te veel aanbod, te veel keuze.