MO*columnist Walter Zinzen is er niet over te spreken dat de politieke klasse nu al bezig is met de verkiezingen van volgend jaar. Partijbelang primeert blijkbaar boven landsbelang, en dat is gevaarlijk voor de werking van onze democratie.

Vorige week deed MO*columniste en klimaatactiviste Katrin Van den Troost een rondvraag op de boerenmarkt die ze mee organiseert in Borgerhout. Wat is dat nu met dat stikstofakkoord? ‘De landbouw betaalt een hoge prijs, terwijl voor transport en industrie de rode loper uitgerold wordt.’

Op de schoolbanken kreeg MO*columniste en klimaatactiviste Katrin Van den Troost steevast te horen dat de vervuiler betaalt. Alleen lijkt dat niet op te gaan voor een van de meest vervuilde lappen grond in Europa: daar waar multinational 3M decennialang PFOS dumpte.

Menstrueren mag geen ding zijn, schrijft MO*columniste van de maand Fei Lauw. Het is de normaalste zaak van de wereld. Maar de pijn die sommige vrouwen en jonge meisjes ervaren, die mogen we nooit normaliseren. ‘Ik kan een klein tuinhuis bouwen met de ontstekingsremmers in mijn medicijnenkit.’

We nemen maar al te graag hippe Aziatische traditionele gebruiken over. Daar is absoluut niets mis mee, schrijft MO*columniste Fei Lauw. ‘Die wederzijdse beïnvloeding is zelfs mooi. Maar dan mogen we ook niet oorverdovend stil blijven voor anti-Aziatisch racisme.’

Gooi onze verwerpelijke discriminatie en de strenge stromingen binnen de islam samen in een potje, meng krachtig, laat tot kookpunt komen en je krijgt een bijzonder giftig soepje, schrijft Geert Van Istendael in zijn column. ‘De kern van de zaak is: erbij horen. En dat schijnt maar niet te lukken.’

MO*columniste van deze maand Fei Lauw breekt een lans voor meer contact tussen culturen op school. ‘Hoe leuk zou het zijn dat kinderen een authentiek Chinees wijsje leren in plaats van de raciaal stereotyperende sjing-sjang-sjongoorwurm?’

Layla El-Dekmaks maand als MO*columniste is, wanneer u deze tekst helemaal gelezen hebt, ten einde. 'Dat vier ik graag met een loftrompet, want ik houd het meest van al van mooie eindes. En dus is dit een ode. Een ode aan iedereen in de diaspora.'

‘Heeft jouw leven ooit stilgestaan? Dat van mij wel. Op 4 augustus 2020 om 18.08 uur.’ Radiomaakster, journaliste en MO*columniste Layla El-Dekmak en haar familie in Libanon zullen nooit meer dezelfde zijn na de ontploffing in Beiroet. Ook niet nu de camera’s op ander nieuws gericht zijn.

Zou tederheid een goed voornemen kunnen zijn voor het nieuwe jaar? En hebben we daar dan wel de moed voor? Het loont, betoogt MO*columnist Jan Mertens, want in onze kwetsbaarheid zijn we met elkaar verbonden.

Waarom zouden wij de rechtsstaat respecteren als de Belgische staat dat niet eens zelf doet, vraagt MO*columniste Layla El-Dekmak zich af. Ze ziet hoe vluchtelingen het recht op bed, bad en brood keer op keer wordt ontzegd. En dat terwijl de staat daarvoor al meermaals op de vingers werd getikt.

Er schort wat aan de machtsverhoudingen in de klimaatbeweging, ziet MO*columniste Faïrouz ben Salah. Waarom mogen Europese activisten keer op keer opdraven en komen stemmen uit pakweg Marokko of Algerije zelden aan het woord? ‘Ik mis veel gezichten op het internationale klimaatpodium.’