Aandacht vragen voor de ernstige ecologische en dus rechtvaardigheidsuitdagingen van onze planeet is geen doemdenken. Zeggen dat we toch niets kunnen veranderen aan wat er op ons afkomt, is dat wel.

Media en politiek moeten stoppen met de stereotiepe, racistische en goedkope framing van de islam en moslims als terroristen, schrijft Bleri Lleshi in zijn column. Het is tijd dat we een gesprek hebben over het probleem van wit extremisme.

Het nieuws van een grondwetswijziging met de opheffing van de presidentiële ambtstermijn in China heeft geleid tot een tsunami aan reacties van over heel de wereld. Soms negatief, soms positief. Moeten we bang zijn voor 

MO*columniste Bie Vancraeynest vraagt zich af wat we eigenlijk bereiken met het per se in stand willen houden van woorden die voor een deel van de bevolking als kwetsend of denigrerend worden beschouwd.

Is traag een luxe? Moet je alles uit het leven halen wat erin zit? Of is luxe misschien wel tragisch?

Hebben we dankzij de Miss België verkiezingen de vrouwelijke tegenhanger van Vincent Kompany gevonden?

De herfst legt zich langzaam neer. Het mooie seizoen, met de verdwijnende kleuren, de zoekende wind en de soms felle zon. Hopelijk blijven ze, de seizoenen.

Nadat ik het contract had getekend waardoor ik hier niet langer columniste ben maar halftijds redacteur klimaat bij MO* word, kwam nog een laatste vraag. Of beter: een niet afdwingbare verplichting die als vraag geformuleerd werd. Het betrof de sociale media.

MO*columniste Aya Sabi gaat op haar eigen manier om met al het slechte nieuws dat ons bijna dagelijks overspoelt. 

Kinderen zijn de toekomst en daarom willen we hen voortdurend tegen de ellende van de ware wereld beschermen. Sachli Gholamalizad pleit voor de omgekeerde benadering: bescherm kinderen minder, maar luister meer naar hen. Zij zijn tenslotte de toekomst.

We zijn een samenleving “on the run”, zo begint Bleri zijn column. Die jachtigheid van de samenleving zorgt ervoor dat we eigenlijk niet meer weten wie “de ander” is. Het is pas als we even stil blijven staan dat we voorbij het karikaturaal en simplistisch beeld kunnen kijken dat ons vaak werd aangepraat, het is pas dan  ...

Sachli Gholamalizad is duizenden kilometers verwijderd van haar geboortegrond in Iran, maar als de nieuwe lente aanbreekt, moet er nieuwjaar gevierd worden. En daar horen goede voornemens bij.