MO*columniste Kelia Kaniki Masengo maakt haar persoonlijke balans op van een jaar in de frontlinie van het inclusiewerk, en die is niet onverdeeld positief.  ‘Ik word me steeds meer bewust van systemisch onrecht en onrechtvaardigheid, en dat doet me geen deugd.’

Psychologe Birsen Taspinar begeleidt mensen met trauma’s. Veel patiënten vertellen haar over de diepe wonden van racisme. Die ziet ze ook als onderzoekster, wanneer ze ouders met migratieroots bevraagt over racisme en discriminatie. ‘Ik heb wel eens het gevoel dat ik vecht tegen de bierkaai.’

De voorstelling van de kruistochten in het Winterwonderkasteel in het Gravensteen vond ze te stereotiep en historisch selectief, dus organiseert de Gentse afdeling van de sociaal-culturele organisatie Voem een eigen virtueel Winterwonderkasteel. ‘Dit was helemaal geen frivole periode.’

Een coming-out op het werk is niet gemakkelijk, schrijft Anke De Malsche. Zeker niet wanneer daar heel wat praktische zaken aan te pas komen, zoals papierwerk voor je nieuwe naam of ziektedagen voor je transitie.

MO*columniste Kelia Kaniki Masengo worstelde zich jarenlang zo goed mogelijk door de sinterklaasperiode. Ze hield zich buiten het zwartepietendebat, tot ze moeder werd. ‘Want voor mijn peuter ben ik een superheld, en superhelden zorgen voor een betere wereld.’

‘God heeft de stilte zo gemaakt dat de lucht rouwt en je ziel dichtknijpt.’ Ook 26 jaar na de dramatische gebeurtenissen in Srebrenica, Bosnië, blijven de herinneringen leven. MO*Wereldblogster Hanna Karalic ging als vrijwilligster mee op bezoek bij moeders die alleen overbleven.

Er is al veel inkt gevloeid over “woke”, maar daarbij ging het zelden over de geschiedenis van de term en waarom er zoveel betekenis aan wordt gegeven. Abbie Boutkabout graaft naar de oorsprong van de term en verklaart waarom de discussie ten dode is opgeschreven.

Mogen westerlingen geen films over Afrika of vluchtelingen meer maken? Jawel, zegt directeur Orwa Nyrabia van het International Documentary Festival Amsterdam (IDFA). Maar waarom vinden Europeanen dat zij de westerse blik het beste kunnen bekritiseren? ‘Met macht moet je niet koketteren.’

Roma leiden al jarenlang een gemarginaliseerd bestaan in Europa. Racisme is hun dagelijks brood. Ze emigreren met hoop op beter, maar worden in hun nieuwe thuisland snel met de voeten op de grond gezet. MO* sprak met Lulia, een Rom met heel wat praktijkervaring.

Gelijke onderwijskansen zijn nog lang geen realiteit, weet docente Sociaal Werk Mieke Schrooten. De emancipatiemotor die het hoger onderwijs is, hapert. Nadrukkelijker inzetten op die gelijke onderwijskansen is dan ook essentieel voor het hoger onderwijs van de toekomst.

Met zijn nieuwe roman “Dans le ventre du Congo” geeft Blaise Ndala de Congolezen die op Expo 58 in ons land werden tentoongesteld een stem. 'Dat een Congolese student vandaag nog aan de grens wordt tegengehouden, toont dat het zwarte lichaam nog altijd niet vrij is.'  

Diversiteit een uitdaging noemen, toont aan hoezeer er nog altijd met een witte bril naar het onderwerp wordt gekeken, schrijft columniste Naima Charkaoui. ‘Mensen met een diverse achtergrond benoemen zelden hun achtergrond als probleem, wel de muren waarop ze botsen in de samenleving.’