Zestig Belgische bedrijven vragen de overheid om wetgeving inzake zorgplicht. Grote multinationals gingen hen daarin voor, wetenschappers blijven kritisch. ‘Als een machtige lobby zelf vragende partij is voor wetgeving, dan moet je je de vraag stellen wat zij daarbij te winnen hebben.’

‘Dit is het antropoceen’, zegt VN-topman Achim Steiner: het tijdperk waarin de mens de planeet vormgeeft. Die omkering van rollen vergroot onze verantwoordelijkheid, zegt hij. ‘Ontwikkeling moet samen met de aarde gebeuren. Anders vernietigen we welzijn en vrijheid van armen en komende generaties.’

Wie weet waar onze wollen sokken vandaan komen? De zachtste wol komt vaak uit Australië, en schapenboeren snijden er de huid van hun dieren weg of besproeien hen met insecticiden. Een lichtpuntje: consumenten vragen steeds meer naar wol zonder dierenleed.

Hoe lang gaat jouw smartphone mee? Twee jaar, drie misschien? ‘Vijf jaar zou nochtans moeten lukken.’ Maar dan moet de industrie dringend wel meer wisselstukken en software-ondersteuning voorzien. En ook qua recyclage van kostbare grondstoffen is er nog een lange weg af te leggen.

‘Gelieve zoveel mogelijk met uw kaart te betalen.’ Niet iedereen kan die coronamaatregel volgen, omdat simpelweg niet iedereen een bankkaart of zelfs maar een bankrekening heeft. En zo wordt een aantal mensen uitgesloten, omdat ze in armoede leven, in afgelegen gebieden wonen of oud zijn.

Het Algemeen Boerensyndicaat startte de campagne ‘Red het Amazonewoud - Koop lokaal’. Het ligt heel gevoelig bij de consument en komt sympathiek over, schrijft Luc Vankrunkelsven in zijn blog. Maar zijn er niet veel vragen bij te stellen?

Bego Demir kreeg een stoflong door zijn werk in een jeansfabriek in Istanboel. Aan diezelfde ziekte zag hij talloze collega’s bezwijken. Nu protesteert Demir tegen ziekmakende processen in de textielsector en richtte hij zelfs een eigen jeansmerk op om bedrijven te tonen hoe het wél moet.

Twee modejournalistes tegen wil en dank schreven een boek over de staat van de mode-industrie. De Amerikaanse Dana Thomas bejubelt de verduurzaming van de sector, maar de Britse Tansy Hoskins blijft met beide sneakers op de grond staan. ‘Het is niet alsof we problemen de wereld uit kunnen shoppen.’

De knopen aan je mantel, de ritsen in je broek: om je afgedragen kleding te recycleren, zitten die stuk voor stuk in de weg. Maar wat als de draad die knopen en ritsen op hun plaats houdt vanzelf zou kunnen verdwijnen?

Dat kleinschalige familiezaken uit het straatbeeld verdwijnen, is helaas geen wereldschokkend nieuws meer. Zelfs als de zaak goed draait, is er het probleem van opvolging: de nieuwe generatie zoekt liever andere horizonten op dan dat ze de familiezaak overneemt. Toch lijkt er een soort kentering aan de gang onder de jongere generatie, merkt MO ...

Volgens Albert Heijn krijg je een ‘lekker gevoel’ van per vliegtuig ingevoerd fruit, in hapklare stukken in plastic verpakking. Met de aankoop draag je bij aan betere leefomstandigheden in Afrika. Is dat zo? En hoe zit het met de duurzaamheid?

Heeft de Chinese bevolking een blind vertrouwen in de “dodelijke” efficiëntie van de overheid in coronatijden? Zo lijkt het wel, als je de koopdrift van één miljard Chinezen tijdens de “gouden week” ziet. Als dat maar goed afloopt, hoopt MO*columniste Ching Lin Pang.