De plaatsen in Congo die ik liever mijd als de pest, zijn grenzen. Ik werd er nog maar eens aan herinnerd waarom dat zo is.

Overal ter wereld lijkt er meer opschudding te zijn over wat er op vrouwenhoofden gebeurt, dan erin. Congo is geen uitzondering.

Op een dag als vandaag kan je niet anders dan terugblikken op wat Koning Albert voor jezelf heeft betekend.

Het belang van een goed onderhouden wegennet kan niet worden overschat. Als je ziet hoe slordig de overheid in Congo daarmee omspringt, dan kan je de diepe ontgoocheling van de bevolking in een regering die van de “Révolution de la Modernité” haar slogan maakt des te beter begrijpen.

Herkenning, vertrouwen en als ervaringsdeskundige geloven in de kracht van boeren. Dat zijn de ingrediënten van een mooi verhaal van solidariteit tussen een Vlaamse en een Congolese kippenkweker.

Hekserij blijft een reëel onderdeel van het dagelijks leven in Congo, ook vandaag nog.

Op de hellingen aan de Congolese zijde van het Ruwenzorimassief (over)leven mensen in een wereld zonder staat. De gevolgen hiervan zijn hallucinant.

Zoals een transporteur in zijn eigen voet schiet door een brug te doen instorten met een zwaar overladen vrachtwagen, ondergraaft de Congolese overheid elke dag de nationale economie en de mentaliteit van haar burgers.

Het eiland Idjwi in het Kivumeer (Congo) kende nooit de gruwel van de oorlog, maar viel wel ten prooi aan een bikkelharde commerciële koffie-oorlog.

Acht koffieboeren nam ik mee over de grens om er te gaan leren van de ervaringen van hun Oegandese collega’s. Een reis vol verrassingen en sterke leerpunten.

Homoseksualiteit in Oeganda blijft levensbedreigend.  Frank Mugisha krijgt terecht een eredoctoraat aan de Universiteit Gent.

In Addis Abeba werd een vredesakkoord ondertekend dat als “historisch” wordt gesleten in de media. Welke Congolees kan nog geloven in een engagement van dezelfde krijgsheren die al jarenlang het tegenovergestelde doen van wat ze zeggen?