'Australië traumatiseert kindvluchtelingen'

De zevenjarige Shayan heeft last van nachtmerries. Hij tekent steevast taferelen van zichzelf en zijn familie achter tralies. Hoewel hij en zijn ouders erkend werden als politiek vluchteling, werd hij drie jaar na zijn vrijlating gediagnosticeerd met posttraumatische stress-stoornis (PTSD). Hij is niet het enige kind dat getraumatiseerd werd door het Australische vluchtelingenbeleid, zo blijkt uit een rapport van Amnesty International over het opsluiten van kindvluchtelingen in Australië.


De 12-jarige Ian Hwang en zijn zesjarige zus Janie werden vier maanden geleden van de schoolbanken geplukt en opgesloten in een detentiecentrum in Villawood. Hun moeder was illegaal in het land met een verlopen toeristenvisum. De Noord-Koreaanse kinderen zijn getraumatiseerd door de verschrikkingen in het detentiecentrum, zegt Michaela Byers, de advocaat van de familie. De 12-jarige Ian heeft al drie zelfmoordpogingen moeten aanschouwen.

Vluchtelingen en asielzoekers moeten in Australië worden opgesloten sinds 1992. Australië is waarschijnlijk het enige land waar detentie ook verplicht is voor minderjarigen, al worden ook in andere landen kinderen opgesloten wegens gebrek aan gespecialiseerde opvang.

Sinds 1999 sloten de autoriteiten minstens 10.000 vluchtelingen op in zogenaamde immigratiedetentiecentra. Bijna een vierde van hen (3.899) was minderjarig, meldt Amnesty International in een nieuw rapport. Momenteel zitten er nog 43 kinderen opgesloten in de Australische detentiecentra.

Kinderen als Ian en Janie riskeren volgens de mensenrechtengroep een trauma op te lopen als gevolg van hun opsluiting. Sommige kindvluchtelingen hebben intensieve psychologische steun nodig om hun trauma’s te verwerken. Ook de VN-Vluchtelingenorganisatie en de Australische Medische Vereniging vinden het ongehoord dat kinderen samen met volwassenen worden opgesloten, alleen al omwille van het risico op kindermisbruik.

Het rapport Australia: The impact of indefinite detention documenteert de trauma’s van kinderen in gevangenschap. De minderjarige vluchtelingen krijgen onvoldoende onderwijs, hebben geen speel- en ontspanningsruimte en leven in te kleine ruimtes. Hun contact met de buitenwereld is beperkt. Bovendien worden ze geconfronteerd met verschrikkingen als traangas, nachtelijke controles door cipiers en ouders die fysiek misbruikt worden door cipiers of andere vluchtelingen. Eén van de grootste angsten van gedetineerde kinderen is gescheiden te worden van hun familie.

Kinderen vertonen al snel dezelfde stresssymptomen als gedetineerde volwassenen, zo blijkt uit het rapport. In 2003 antwoordde het ministerie voor Immigratie en Multiculturele Zaken op een parlementaire vraag over de detentiecentra dat vijf kinderen hun lippen hadden dicht genaaid, dat drie hun polsen hadden overgesneden en dat twee shampoo hadden gedronken. Eén minderjarige trachtte zelfmoord te plegen door zich te verhangen.

Kinderen brengen gemiddeld één jaar en achttien maanden door in een detentiecentrum voor vluchtelingen. Hun verblijf kan aanzienlijk verlengd worden als de asielprocedure aansleept.

De behandeling en bescherming van vluchtelingen in Australië beantwoordt niet aan de internationale normen, zegt Amnesty International. Australië heeft het VN-Vluchtelingenverdrag van 1951 en het Kinderrechtenverdrag van 1989 nochtans ondertekend. (MM/PD)

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2798   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2798  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.