Canadese Indianen leggen bom onder Winterspelen

De negen inheemse gemeenschappen die het protest dragen, eisen dat de organisatie van de Spelen in Vancouver en in Whistler, een wintersportgebied honderdtwintig kilometer ten noorden van Vancouver, wordt stilgelegd. “Geen Olympische Spelen op gestolen grond”, is hun motto.

Inheemse soevereiniteit

“Wij zijn de armste bewoners van het land”, zei Arthur Manuel, een voormalige stamhoofd. “Niet omdat dit land arm is, maar omdat de regering de rechten van de inheemse bevolking blijft schenden, zoals ons recht op dit land.” 
Bijna de hele provincie Brits Columbia, inclusief de gebieden waar de Spelen moeten doorgaan, is officieel nog steeds in handen van de inheemse bevolking. Er is geen enkel verdrag dat het gebied overdraagt aan de Canadese overheid. De inheemse bevolking heeft het nooit opgegeven. Dit werd onlangs erkend door het Canadees hooggerechtshof.
“Omdat we geen verdrag hebben met Canada is de bouw van hun spoorwegen, autosnelwegen en andere infrastructuur volslagen illegaal”, zegt James Louie, lid van de St’at’imc natie die de streek van Whistler tot haar traditionele woongebied mag rekenen.
Door de komst van de Olympische Spelen zijn grote delen van Vancouver en Whistler in bouwwerven veranderd. Overal in Brits Columbia worden infrastructuurwerken uitgevoerd. Volgens het Organisatiecomité van Vancouver (VANOC) zullen de werken ter voorbereiding van de Olympische Spelen ongeveer één miljard euro kosten. De provinciale en federale overheid hebben 370 miljoen euro bijgelegd voor de bouw van de nodige sporthallen en de aanleg van skihellingen in het gebied van de St’at’imc. De regering breidt naar aanleiding van de Spelen de snelweg Vancouver-Whistler uit, een project ter waarde van 380 miljoen euro. 

“Elitaire inheemse kapitalisten”

Het VANOC heeft voor 90 miljoen euro opdrachten toevertrouwd aan inheemse bedrijven. Dit gebeurde via een overkoepelende inheemse maatschappij met de naam Four Host First Nations Society (FHFN). Dustin Johnson, een vertegenwoordiger van het inheemse volk Tsimshian, trekt de legitimiteit van de FHFN in twijfel: “Het is een groep elitaire inheemse kapitalisten die niet representatief zijn voor de inheemse bevolking.”
“De overheid probeert het beeld op te hangen dat ze hiermee economische ontwikkeling en zelfvoorziening creëert. In werkelijkheid druist het in tegen waar mijn volk voor staat: duurzame ontwikkeling en de bescherming van het weinige aan land en natuurlijke hulpbronnen dat we nog over hebben”, zegt Johnson. Arthur Manuel beschuldigt de overheid en de FHFN ervan miljoenen uit te geven aan het vertoon van inheemse kunst en cultuur terwijl de structurele oorzaken van de armoede onder de inheemse bevolking worden genegeerd.
Vorige week publiceerde de Youth Advocacy Coalition, een coalitie van sociale verenigingen in Brits Columbia, een rapport dat aantoont dat Brits Columbia voor het vijfde jaar op rij de grootste armoede onder kinderen kent in heel Canada. 40 procent van de indiaanse kinderen is arm. Volgens het rapport zou dat cijfer nog veel hoger liggen als ook de kinderen in reservaten meegeteld werden. Er leven 122.000 indianen in Brits Columbia. De helft daarvan is in reservaten te vinden. In Vancouver zijn er achtduizend daklozen. Het overgrote deel van hen is van inheemse afkomst.