Chinezen trouwen in stijl

Liu Ying en Guo Jianfeng trokken er bijna een jaar voor uit om hun huwelijk voor te bereiden. De bruiloft moest een nauwgezet samenspel van oud en nieuw, Chinees en westers worden. Met een romantische ceremonie, zoals in westerse films: een witte trouwjurk en een sluier voor de bruid, een op maat gemaakte smoking voor de bruidegom, een plechtige gelofte en champagne. Voor het banket met acht gangen werd gekozen voor een traditioneel Chinees restaurant met binnenplaats en een overvloed aan rode rozen en Chinese gelukssymbolen. Een waarzegster stelde een gunstige trouwdag voor het paar vast.

De lastigste bleek het vinden van een geschikte locatie voor de trouwfoto’s. Uiteindelijk besloten bruid en bruidegom die te laten maken in het tuinencomplex bij de ruïnes van het voormalige Chinese zomerpaleis Yuanmingyuan. De tuinen werden aan het einde van de negentiende eeuw geplunderd en in brand gestoken door Fransen en Engelsen. Een deel van de ruïnes, ontworpen door Italiaanse jezuïeten, is te bezichtigen. Bij uitstek een plek waar Oost en West samenkomen, vindt Liu.

Doordat de locatie van de trouwfoto’s zo laat bekend werd, moest de bruiloft toch nog iets langer worden uitgesteld dan de bedoeling was: pas in het voorjaar staan alle planten korte tijd in bloei en dat staat mooier op de foto’s. Als je al bijna een jaar gewacht hebt, dan kunnen die paar weken er ook nog wel bij, zegt Guo.

Tot een paar jaar geleden werden huwelijken nog zonder al te veel poespas gesloten. Maar voor jonge, succesvolle Chinezen is een trouwerij inmiddels een statussymbool geworden. Door de economische groei in China hebben jonge Chinezen veel meer te besteden dan een paar jaar geleden. Peking telt inmiddels ongeveer driehonderd bedrijven die zich bezighouden met het organiseren van trouwerijen.

Een Chinese trouwerij kan tegenwoordig al gauw 100.000 yuan (9.000 euro) kosten, volgens ‘weddingplanner’ Xinuo in Peking. De wensen van klanten verschillen, maar er zijn er maar weinig die bezuinigen op de witte limousine en rode champagne die volgens de Chinezen vanwege de kleur geluk brengt.

De dure bruiloften blijken echter geen garantie voor een duurzaam huwelijk. Het aantal scheidingen in China neemt nog elk jaar toe. Sommige Chinezen zien dat als een als een uiting van nieuw verworven keuzevrijheid in het leven. In 2004 scheidden 1,6 miljoen echtparen, een toename van 20 procent ten opzichte van het jaar daarvoor.

Tot 2003 hadden Chinezen nog toestemming nodig van hun werkgever om te scheiden. De autoriteiten moet zich niet teveel bemoeien met huwelijken en scheidingen, zei Zhang Mingliang functionaris van het ministerie van Burgerzaken, onlangs in de krant China Daily.

Bij een opiniepeiling die onlangs gepubliceerd werd door Peking Nieuws en het internetportaal Sina, gaf bijna de helft van de ondervraagde Chinese vrouwen aan een goed seksleven als essentieel te zien voor een goed huwelijk. Die openheid is een teken van vervagende sociale taboes, maar laat ook zien dat er dingen zijn veranderd in de Chinese familiehiërarchie die veelal gebaseerd is op loyaliteit.

Ik werd verliefd en een maand later was ik getrouwd, zegt Xu Xueren, een aantrekkelijke Chinese van in de dertig. Maar er waren nogal wat verschillen tussen beide partners. Xu zat in de antiekhandel, reisde door het hele land en onderhield veel contacten met buitenlanders. Haar man werkte als leidinggevende in een viersterrenhotel in Peking. Hij hield niet van reizen en vond het vervelend dat Xu zo vaak weg was en zakelijke contacten had met buitenlandse mannen.

We hadden het goed, maar dat was niet voldoende, zegt Xu. Alleen financiële zekerheid is niet genoeg, ik wil ook wat meer begrip en een goed gesprek, in plaats van constant te worden herinnerd aan wat er van mij wordt verwacht, zegt ze. Haar man hield het kennelijk ook wel voor bekeken met het huwelijk, geeft Xu toe. De scheiding was zo rond. (JS/ADR)