Daders even belangrijk als slachtoffers

De bedoeling van het Common Archiveproject is getuigenissen van zowel daders als slachtoffers van het Palestijns-Istraëlisch conflict vast te leggen. Door vervolgens uit dat materiaal te selecteren, kunnen verschillende filmmakers volgens Eyal Sivan zelf klemtonen leggen.

De andere

Volgens Sivan is de kerngedachte bij veel documentairemakers de andere in beeld brengen. Met een portret van een Palestijns vluchtelingenkamp deed hij dat met zijn eerste film zelf ook. Na zijn eerste film besloot hij de camera niet meer op de andere te richten, maar op de Israëli’s zelf. Hij vroeg zich af hoe ze het geweld kunnen rechtvaardigen, terwijl ze zelf zoveel te lijden hebben gehad.

‘De Israëli’s zien zichzelf als het eeuwige slachtoffer’, aldus Sivan. ‘De Palestijnen dwingen hen om geweld te gebruiken. Ze leren ook niet op school hoe het conflict is ontstaan. Pas sinds de eerste Intifada durven kritische stemmen de gebeurtenissen van 1948 in vraag stellen.’ Sivan zag het als zijn taak om een soort “tegengeschiedenis” te maken.

Daders

Een belangrijk element, aldus Sivan, is het naar voor brengen van de daders. Doorgaans heeft men in documentaires vooral oog voor slachtoffers. Een deel van het verhaal gaat hierdoor verloren. De dader hoeft daarvoor volgens Sivan niet te bekennen, maar gewoon zijn kant van het verhaal te vertellen.

Sivan zelf deed dat voor het eerst in zijn film The Specialist. Die handelt over het proces tegen nazibeul Karl Eichmann, die een belangrijke rol speelde tijdens de deportatie van joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Heel het proces was gefilmd, maar Sivan was de eerste die van het materiaal gebruik maakte. Hier ontstond het idee van het Common Archive Project.

Het project heeft als doel een visueel mediaarchief van getuigenissen te creëren. Doordat het zowel aandacht heeft voor de daders als de slachtoffers, is het project het eerste in zijn soort.