Ergste droogte in 50 jaar teistert Brazilië

De 75-jarige Djalma Sedrim werkte zijn hele leven aan het uitbouwen van zijn veeboerderij, tot de droogte ze in enkele maanden tijd vernielde.

Het heeft al negentien maanden niet meer echt geregend in de streek. De graslanden van Sedrim droogden uit en veranderden in een stoflandschap. Zijn dieren konden nergens meer grazen, en het land is veranderd in een surrealistische scene waar tientallen karkassen van runderen wegrotten.

Sedrim is het voorbije anderhalf jaar zo’n zeshonderd dieren verloren aan de droogte. Vorige week alleen al stierven er vijfentwintig. De overblijvende dieren zijn weggebracht naar een naburige boerderij.

Serrita

De droogte in het noordoosten van Brazilië is de ergste in bijna vijftig jaar, en geen stad is harder getroffen dan Serrita, in de staat Pernambuco. Het grootste waterreservoir in de stad is gebouwd in 2002 om drieduizend gezinnen van water te voorzien. Nu staat het helemaal droog.

Serrita staat bekend om de vele veebedrijven in de stad en noemt zichzelf de “Cowboyhoofdstad”. Maar van de naar schatting 27.000 runderen in de stad zijn er nog maar 14.000 over, zegt Claudivan Araujo, schepen voor Landbouw.

“We maken ons zorgen, want als deze droogte nog een jaar of twee aanhoudt, wordt dit een spookstad”, zegt hij. “Op korte termijn ben ik bezorgd omdat de economie van deze stad gebasseerd is op de veeboerderijen. Nog enkele maanden droogte en 100 procent van het vee in deze stad zal verdwenen zijn.”

De waterputten voor het vee staan leeg. Het weinige water dat hier en daar nog te vinden is, bevat nauwelijks zuurstof, is gevuld met algen en modder en nauwelijks bruikbaar voor de dieren. De melkproductie in de staat is met 60 procent gedaald, van 2.3 miljoen liter vorig jaar tot 900.000 liter in 2012.

De prijzen voor groenten en vruit zijn met 100 tot 200 procent gestegen. Boeren die nog koeien hebben, verkopen die zo snel mogelijk, ver onder de marktwaarde. Maria da Sa verkocht vijftig dieren voor 150 dollar per stuk. Normaal zou ze daar 500 tot 600 dollar voor krijgen. “We hebben ze verkocht om enkele andere dieren in leven te kunnen houden”, zegt ze. “Met het geld hebben we dierenvoeder gekocht, dus voorlopig blijven die andere dieren leven.”

Andere boeren branden de stekels van de mandacarú, een lokale cactus, en voederen die aan hun vee. Het is een laatste strohalm, want als de cactussen op zijn is er niets meer te eten.

Overheid

De Braziliaanse overheid heeft al voor 800 miljoen dollar hulp vrijgemaakt voor de getroffen gebieden. Zo’n driehonderd trucks voeren dagelijks water aan naar de plattelandsgebieden. Het is een welkome hulp, maar geen oplossing op lange termijn.

Enkele jaren geleden begon de overheid met de bouw van een ambitieus project om water van de rivier de Sao Fransico af te leiden via een serie kanalen, in totaal honderden kilometers lang.
Maar het project liep vertraging op door de enorme kosten en bureaucratische problemen.