Grenzen open voor buitenlandse auto's

Aan de in Pakistan geproduceerde Mehran, een model van Suzuki met een 0,8 liter-motor, hangt een prijskaartje van iets meer dan 4.000 euro. Een vergelijkbare auto uit China zou 1.500 euro minder kosten. Autokopers in Pakistan moeten dan ook nog eens veel geduld hebben. Wachttijden van zes maanden zijn in Pakistan geen zeldzaamheid. Wie genoeg geld heeft, kan sneller aan een auto komen op de zwarte markt. Maar daar liggen de prijzen makkelijk nog eens 1.500 euro hoger.

Khurram Nasir, een autohandelaar in Lahore, koopt al geen Pakistaanse auto’s meer aan. De markt gaat helemaal veranderen. Het aanbod zal verbreden en sommige geïmporteerde modellen zullen veel goedkoper zijn dan wat Pakistaanse automobilisten tot hiertoe gewoon waren. Waarschijnlijk komen er daardoor ook kopers bij. De details van de importregeling moeten nog worden vastgelegd, maar de publiek kijkt er al naar uit.

De Pakistaanse automarkt is in handen van Pakistaanse dochterbedrijven van Toyota, Honda, Suzuki, Hyundai, Kia en Mitsubishi. Samen rolden er in 2003 in die ondernemingen 90.000 auto’s van de band. Dit jaar mikken de Pakistaanse autobouwers op een productietotaal 114.000 stuks. Dat is nog altijd ruim onvoldoende om de vraag te dekken. Die wordt in de hand gewerkt door banken en leasingbedrijven die uitpakken met interessante financieringsformules.

De Pakistaanse regering had de commerciële import van auto’s begin de jaren 90 verboden om de plaatselijke auto-industrie te steunen. Kopers die absoluut een buitenlands model wilden hebben, moesten dat zelf invoeren en een heffing van 200 procent betalen. Volgens de regering heeft die regeling de Pakistaanse automobielnijverheid inderdaad geholpen. Maar de schaarse aanbieders kregen door de afgeschermde markt ook de gelegenheid om een kartel te vormen. Daardoor voelden ze zich nauwelijks gedwongen scherpe prijzen te berekenen, naar een optimale kwaliteit te streven en hun productie op te drijven.

De regering denkt dat vooral de kopers van kleine wagens zullen profiteren van de opheffing van de importban. Maar uiteindelijk zou ook de Pakistaanse automobielnijverheid er beter van worden. Die wordt nu immers wel gedwongen haar concurrentiekracht op te voeren.

De Pakistaanse automakers, verenigd in de PAAPAM, zien dat niet zo. Ze proberen de regering ervan te overtuigen de grenzen dicht te houden voor buitenlandse voertuigen. Stijgende grondstoffenprijzen zetten ons nu al onder zware druk, en als Pakistan straks de regels van de Wereldhandelsorganisatie volledig in de praktijk moet brengen, staan we voor zware concurrentie, klaagt Syed Nabeel Hashmi, de voorzitter van de PAAPAM.

Volgens Hashmi zet de regering honderdduizenden banen op het spel om enkele duizenden rijke mensen in Pakistan sneller aan een auto te helpen. Alleen al de productie van auto-onderdelen verschaft in Pakistan 400.000 mensen werk. Als de importban van kracht blijft, zal er volgens Hashmi verder geïnvesteerd worden in de sector en zullen er dus nog banen bij komen.

Ook milieuorganisaties en groen denkende ambtenaren zijn niet gelukkig met het plan van de regering. Ze vinden dat er in de steden al te veel auto’s rondtoeren. Asif Shujja Khan, de directeur van het Pakistaans Agentschap voor Milieubescherming, stelt dat de overheid beter kan investeren in openbaar vervoer en campagnes om mensen aan te zetten er meer gebruik van te maken. In elk geval zou er een regeling moeten komen om oude auto’s van de weg te halen - die vervuilen het meest.

In 2003 reden al meer dan zes miljoen auto’s rond in Pakistan, meer dan een verdubbeling in vergelijking met 1990.