Humanitaire ramp is keerzijde van ‘succes’ in Fallujah

De Amerikanen hebben naar eigen zeggen 1.200 rebellen gedood, maar niemand kan zeggen hoeveel burgers daarbij zijn. Mogelijk ligt het dodentol nog veel hoger. De Iraakse Rode Halve Maan, die samenwerkt met het Rode Kruis en het VN-kinderfonds UNICEF, omschrijft de toestand in Fallujah als “een grote ramp” voor de burgers. De hulporganisatie heeft verschillende teams en dokters klaarstaan aan de poorten van Fallujah. Vrachtwagens met voedsel wachten op de toelating van de Iraakse interim-regering en het Amerikaanse leger om de stad binnen te trekken.

Het Internationale Rode Kruis vreest voor het lot van de mensen die het beleg uitzitten in de stad. De strijdende partijen hebben de plicht om burgers te sparen en de vrije doorgang te verlenen naar de gewonden, zei woordvoerster Rana Sidani enkele dagen geleden in een mededeling. Maar de oorlog wordt uitgevochten volgens andere conventies dan die van Genève. De Amerikaanse troepen zeggen dat zij het humanitaire luik zelf opknappen.

Uit verschillende getuigenissen blijkt dat voor velen elke hulp te laat zal komen. Muna Salim slaagde er samen met haar zus in te ontsnappen uit de stad. De rest van haar familie stierf bij een Amerikaans bombardement. Fallujah is een spookstad, zegt ze. “De meeste gezinnen zijn de hele tijd in hun huizen gebleven, zegt Muna bij haar aankomst in Bagdad. “We hadden voortdurend honger want we moesten ons voedsel en ook het water rantsoeneren. We wisten dat we het moesten doen met wat we hadden, dus probeerden we voorzichtig te zijn.” Over de dood van haar familie wil ze niet praten.

De Amerikanen gaven geen zier om ons”, zegt een jonge vluchteling die enkel de naam Ahmed wil opgeven. Hij kwam drie dagen geleden aan in Bagdad. Al het medisch personeel heeft de stad verlaten. De enige mensen die nu nog in de stad zitten, zijn de inwoners.” De mensen in Fallujah werden aan hun lot overgelaten zegt hij. Wie zijn huis verliet werd ofwel neergeschoten door Amerikaanse sluipschutters ofwel gerekruteerd door de Mujahedeen”, zegt Ahmed. Dus bleven we gewoon binnen. Hoe meer bommen er explodeerden hoe meer we baden en huilden.
Ahmed had niet gedacht dat hij het zou overleven. Elke avond namen we afscheid van mekaar omdat we dachten te sterven ‘s nachts. Je kon delen van de stad zien waar alle huizen met de grond gelijk waren gemaakt.

Deze ooggetuige zegt dat het Amerikaanse leger ook huizen met gezinnen bombardeerde. Zelfs de mensen onder ons die geen weerstand bieden lijden door de Amerikaanse bommen en tanks. Zien ze dan niet dat ze daarmee veel mensen tegen zich opzetten?

Het Iraakse verzet heeft als antwoord op het beleg van Fallujah de aanval ingezet op vele andere steden. Ondanks de Amerikaanse aanspraken op de noordelijke stad Mosoel, meldt de Arabische zender al-Jazeera dat er geen Amerikaanse soldaten, Iraakse agenten of leden van de Nationale Garde te bespeuren zijn op de straten. Gemaskerde en gewapende mannen domineren het straatbeeld en lopen vrij rond, meldt de zender.

De Iraakse rebellen controleren nu grote gebieden van Ramadi, Samarra, Haditha, Baquba, Hiyt, Qaim, Latifiyah, Taji en Khaldiyah. Ook in Kerbala, de heilige stad van de sjiieten, wordt melding gemaakt van gevechten. Ook in Bagdad steekt het verzet opnieuw de kop op. De wijken al-Dora, al-Amiriyah, Abu Ghraib, al-Adhamiya en Khan Dhari worden grotendeels gecontroleerd door het gewapend verzet. De rebellen vielen Amerikaanse voertuigen aan in de stad Hiyt.

Ook in Hilla, een stadje ten zuiden van Bagdad waar het normaal erg rustig is, wordt gevochten.”De veiligheidssituatie is hier erg verslechterd”, zegt Ali Abdulla, een 35-jarige tapijtverkoper in Hilla. Je hoort nu geweerschoten over de hele stad en het verzet tegen de Polen is erg fel. Het is de eerste keer dat de Poolse troepen geconfronteerd worden met grootschalig verzet. (MM)