Voor de Likoedpartij van Benjamin Netanyahu is de propaganda over Gaza, ‘de dieperik in geleid door Hamas’, deels koren op de molen. Nadat de joodse kolonisten in 2005 uit Gaza werden gehaald, hadden de Palestijnen er de basis kunnen leggen voor een Palestijnse staat. In de plaats daarvan kozen ze Hamas en dus chaos, fundamentalisme en nog meer raketten, luidt het. Bij die lezing vergeet men te vermelden dat Israël Gaza hermetisch afsloot, zo de economie lamlegde en in militaire aanvallen 1700 Palestijnen doodde na 2005. Anderzijds kan Gaza ook perfect campagnevoer bieden voor premier Tzipi Livni (Kadima) maar ook voor defensieminister Ehud Barak (Arbeiderspartij), die hiermee daadkracht bewijzen.
Polls, gehouden voor de Gaza-oorlog, getuigden dat de race voor het premierschap vooral loopt tussen Livni en “Bibi” Netanyahu. Die tweestrijd maakt van de nederzettingen een belangrijk aandachtspunt, omdat die aan de basis lagen van de breuk bij Likoed.
Ariel Sharon richtte Kadima op nadat de rechterzijde van zijn toenmalige Likoedpartij –met Bibi op kop– de terugtrekking uit Gaza verwierp.
Livni wil Sharons en Olmerts plannen voortzetten om ook de Westelijke Jordaanoever –gedeeltelijk– te ontruimen. ‘We moeten meer nederzettingen ontmantelen’ om tot een vredesakkoord over de tweestatenoplossing te komen, zo klinkt het. Maar terwijl Livni begin vorig jaar al aankondigde de voortbouw van de nederzettingen stop te zetten, blijven er tal van nieuwe woonunits in en rond Oost-Jeruzalem bijkomen.
Netanyahu matigde tijdens zijn campagne zijn publieke standpunten over de nederzettingen, beweert dat hij echt een economische vredesdialoog met de Palestijnen wil en dus geen totale controle ambieert over de Westelijke Jordaanoever. Zijn pogingen om zich zo geliefder te maken in Europa en de Verenigde Staten worden echter bemoeilijkt door radicaal-rechts in zijn partij. Vooraan in de kieslijst staan immers nogal wat openlijke supporters van een verdere uitbreiding van de nederzettingen. De zonderlinge, extreemrechtse hardliner Moshe Feiglin –zelf kolonist van het eerste en laatste uur en vurig tegenstander van Bibi– staat zelfs op de twintigste plaats.