Media gaan niet vrijuit in recordjaar voor homohaat

De GGB bestudeert al jaren de extreme Braziliaanse onverdraagzaamheid tegen
mensen met een andere seksuele geaardheid. Volgens medeauteur Marcelo
Cerqueira ligt het werkelijke aantal slachtoffers nog hoger. In veel
gevallen krijgen de moorden en de homofobe motieven erachter geen enkele
aandacht in de media, de voornaamste bron van statistische informatie voor
het rapport. Bovendien kreeg de GGB erg weinig medewerking van de overheid:
acht van de zevenentwintig Braziliaanse staten weigerden specifieke gegevens
over het onderwerp te verstrekken. Cerqueira gelooft dat de geregistreerde
gevallen slechts het topje van de ijsberg vormen. Ook de straffeloosheid
van dit soort misdaden baart hem zorgen. Het rapport stelt dat nauwelijks
één op tien van de moordenaars in de gevangenis belandt.

De meeste daders zijn jonger dan 21, arm, werkloos en ongeschoold. Daarmee
lijkt hun profiel merkwaardig veel op dat van hun slachtoffers. Bijna de
helft van de vorig jaar vermoorde homoseksuelen was werkloos en arm. Volgens
psychologen spelen die gelijkenissen wel degelijk een rol in het homofobe
geweld. Zowel de probleemjongeren als de homoseksuelen worden
gemarginaliseerd in de Braziliaanse maatschappij, maar de jongeren weigeren
die lotsverbondenheid te aanvaarden en trachten met geweld en doodslag het
verschil te onderstrepen. In de Braziliaanse cultuur zijn agressie en fysiek
geweld trouwens voor veel mannen middelen om hun viriliteit en superioriteit
te bewijzen, ondanks het internationale beeld van een tolerant en seksueel
bevrijd Brazilië.

Om het geweld tegen deze kwetsbare groep van de bevolking te stoppen of in
elk geval te verminderen, is het noodzakelijk een doorgedreven campagne
tegen vooroordelen te voeren. Veel Brazilianen beschouwen homoseksuele
landgenoten als inferieur of tweedeklas. Volgens het rapport draagt de
pers daarbij een grote verantwoordelijkheid: de media moeten hun
denigrerende woordkeuze en grove behandeling van homoseksuele onderwerpen
dringend veranderen.

De GGB eist ook de oprichting van regeringsinstellingen voor de verdediging
van homorechten, zoals die al bestaan voor vrouwenrechten en voor de rechten
van de Afro-Braziliaanse en Indiaanse bevolkingsgroepen. De beweging eist
ook vertegenwoordigers in de Nationale Onderwijsraad, die onder meer beslist
over onderwijsprogramma’s. De scholen moeten discriminatie tegen
homoseksuelen immers bestrijden, en niet bevorderen zoals nu het geval is.