Palestijnse vissers zwemmen meer dan ze varen

Op 16 juni, ’s ochtends om zes uur, voeren Sadallah en zijn broer Abdel Hadi Sadallah, allebei begin twintig, ongeveer vierhonderd meter de zee op. Ze deden dat bij Sudaniya, in het noordwesten van Gaza. “We wilden de netten ophalen die we eerder hadden uitgezet”, zegt Sadallah.
Hun kleine vissersboot, ook wel hassaka genoemd, bevond zich in Palestijnse wateren toen drie Israëlische marineschepen de broers benaderden. “Nadat ze het vuur op ons geopend hadden, zijn we drie kilometer naar het westen geroeid. Daar wachtte een groter Israëlisch marineschip ons op. Toen we op ongeveer dertig meter afstand waren, kregen we de opdracht ons uit te kleden, in het water te springen en naar het schip te zwemmen.”
Het schip voer een halve kilometer weg nadat ze in het water waren gesprongen, zegt Sadallah. “We hebben vijftien minuten gezwommen om er te komen”, zegt hij. “Daarna werden we aan boord gehaald, geboeid en geblinddoekt.” In de Israëlische haven Ashdod werden de mannen verhoord, maar niet staat van beschuldiging gesteld. Veertien uur later weren ze bij de grensovergang Erez weer vrijgelaten.

Verdwenen netten

De hassaka van de broers is nog in Ashdod, evenals de boten van veel andere vissers, beweren Palestijnse getuigen. Het kost 4.000 shekel (ongeveer 730 euro) om de hassaka te vervangen, ongeveer het dubbele van de normale prijs, in verband de belegering van Gaza. De verdwenen netten kosten meer: zo’n 6.000 shekel (1.100 euro). “En vissen is onze enige bron van inkomsten”, zegt de nu werkloze Sadallah.
Jihad Sultan, ook uit Sudaniya, zegt dat hij op 27 mei ontvoerd werd door de Israëlische marine. “Dat was al voor de derde keer”, zegt hij. “De Israëli’s beweerden dat ik me in de ‘no go zone’ bevond, maar dat was niet zo.” In Ashdod zag hij, zegt Sultan, “een gebouw vol met netten, waarvan ik zeker weet dat ze van de Palestijnen gestolen zijn.”
Zaki Taroush en zijn 17-jarige zoon Zayed waren 600 meter vanaf de kust aan het vissen en 200 meter en zuiden van de gesloten zone, op dezelfde dag waarop Sultan werd ontvoerd. Ook zij werden door Israëlische soldaten gedwongen met hun hassaka naar het westen te varen, waar een Israëlisch marineschip hen opwachtte. De standaardprocedure volgde: uitkleden, zwemmen, en vervolgens geboeid en geblinddoekt ontvoerd.
Onder het Oslo interim-akkoord kregen Palestijnse vissers een gebied van twintig nautische mijl toegewezen om te vissen. Israël zou sindsdien het gebied herhaaldelijk op eigen houtje hebben teruggebracht tot drie mijl.

Geen nieuwe tactiek

In Suniya is Jihad Sultan op het strand bezig met zijn hassaka. “Die was in beslag genomen door de Israëli’s. Toen we hem teruggekregen, was hij zwaar beschadigd. Ik weet zeker dat ze hem op het beton gedropt hebben”, zegt hij, “Terwijl hij wijst naar de lange scheuren in het hout. “Ik moet hem helemaal repareren.”
Een van de problemen is dat er gebrek is aan reparatiemateriaal. “Het kost ongeveer 3.500 shekel om de boot te repareren. Voor visnetten zijn ook bepaalde moeilijk te verkrijgen of dure materialen nodig.”
De intimidatie van Palestijnse vissers door Israëlische militairen vindt plaats langs de hele kust van Gaza en duurt al zeker tien jaar. De afgelopen vier jaar zouden daarbij zeker zes Palestijnse vissers zijn omgekomen.
Sinds januari van dit jaar, toen de aanval op Gaza eindigde, zouden vijf vissers gewond zijn geraakt op zee. Vijf anderen raakten gewond aan de wal, veertig vissers werden ontvoerd en zeventien boten in beslag genomen. Tientallen boten liepen schade op. De vissersboten die werden teruggegeven, waren bijna allemaal beschadigd of er ontbraken vissersmaterialen.
Sultan vermoedt politieke motieven achter de Israëlische acties. “Het water hier is visrijk. Dat weten de Israëli’s en ze willen niet dat de Palestijnse vissers daarvan profiteren. Het is onderdeel van de bezetting.”