Vanackere: ‘Palestijnse strategie is contraproductief’

De Palestijnse staatserkenning is hèt agendapunt in de coulissen van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York. In de vele officiële bilaterale ontmoetingen die voor de start van de algemene debatten op 21 september plaatsvinden, staan de zenuwen gespannen. Vooral over de onduidelijkheid wat de Palestijnse Autoriteit –bij monde van president Mahmoud Abbas- op vrijdag 23 september zal voorleggen, wordt druk gespeculeerd. Nochtans wijzen alle gedane verklaringen langs Palestijnse kant erop dat Mahmoud Abbas tijdens zijn toespraak een formele opening zal maken voor het VN-lidmaatschap van een Palestijnse staat, via de VN-Veiligheidsraad.

Abbas beloofde intussen ook een ontmoeting met premier Benjamin Netanyahu in New York, op aandringen van de laatste, die op dinsdag richting New York vertrok. ‘De nervositeit is inderdaad voelbaar’, zegt de Belgische minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere. ‘Iedereen praat met iedereen om te trachten de violen nog te stemmen’, aldus Vanackere. Zelf wil hij ook een poging ondernemen om met Abbas te spreken, wat geen sinecure zal zijn gezien de agenda van de Palestijnse president.

De Belgische minister van Buitenlandse Zaken is het, zoals hij eerder al verklaarde, niet eens met de weg die de Palestijnen nu gekozen hebben. ‘De stap die de Palestijnse Autoriteit wil zetten, is geen duurzame stap, in die zin dat het meer kwaad dan goed doet, gezien de enorme tegenkanting.’ Volgens de minister is een echt tastbare verklaring meer waard dan een voorlopige –symbolische- verklaring die de vredesonderhandelingen geen meter naar een oplossing brengen, integendeel.

Vanackere ziet dus enkel heil in een Palestijnse resolutie die veel breder gedragen zou kunnen worden door de internationale gemeenschap. Intussen proberen diverse spelers druk te zetten op de Palestijnse Autoriteit om het plan op te geven naar de VN-Veiligheidsraad te gaan. In de eerste plaats is dat Israël, waar stemmen opgaan om –in het waarschijnlijke geval dat de Palestijnse Autoriteit besluit om naar de Veiligheidsraad te stappen- onder meer de belastinginkomsten die Israël terugbetaalt voor de Westelijke Jordaanoever in te houden.

Ook de Verenigde Staten stellen alles in het werk om de Palestijnse strategie als unilateraal en zeer schadelijk voor de vredesonderhandelingen te bestempelen. Het Amerikaanse veto bij een officiële aanvraag van de Palestijnen om als 194ste staat door de VN erkend te worden, mag dan een zekerheid zijn, voor de Amerikanen betekent zijn neenstem zo goed als zeker nog meer vijandigheid in de Arabische wereld. Om dat te vermijden, kunnen de Amerikanen proberen om druk te zetten op de andere 14 leden van de VN-Veiligheidsraad om tegen te stemmen. Op die manier kunnen ze zichzelf beter buiten de schijnwerpers te zetten.

In het Amerikaans Congres werd intussen niet alleen opgeroepen om de buitenlandse hulp voor de Palestijnse Autoriteit te stoppen. ‘Er zijn nogal wat maatregelen in de maak die niet alleen de Palestijnen zullen afstraffen, maar ook de voorstanders van het Palestijnse VN-lidmaatschap of de Palestijnse upgrade binnen de VN’, staat in Foreign Policy te lezen. Zo zou Ileana Ros-Lehtinen, voorzitster van het Comité van het Huis van Buitenlandse Zaken, een wetsvoorstel voorbereid hebben om fondsen te stoppen voor elk VN-agentschap of –programma dat de huidige observatiestatus van de Palestijnen zou upgraden.

Een New Yorkse democraat stelt een maatregel voor om elke bilaterale militaire hulp stop te zetten aan elk land dat binnen de Algemene Vergadering voor een Palestijnse staat zou stemmen. Volgens Foreign Policy doet niemand echter beter dan de rechtse Republikein Joe Walsh. In de resolutie die hij voorstelt, pleit hij voor het recht van Israël om de Westoever te annexeren als de PA zijn plannen doorzet. Op die manier komt er meteen een einde aan de tweestatenoplossing, aldus Walsh, die zijn mosterd haalde uit een rechts radicaal wetsvoorstel in de Knesset.

Op de vraag wat Vanackere vindt van de Amerikaanse houding, een jaar nadat president Obama had verklaard dat hij een onafhankelijke staat wil verdedigen, was de minister kort. ‘De vraag moet zijn wat president Obama bedoelde toen hij dat een jaar geleden verklaarde. Aan hem om dat nu zelf uit te leggen.’