Zijn de uren van Wolfowitz geteld?

Een postbode die een evaluatie zou krijgen die een fractie van de negatieve beoordeleingen bevat, werd op staande voet aan de deur gezet. Met een politieke benoeming aan het hoofd van een mondiale instelling gaat dat zo maar niet. Toch lijken de uren van Paul Wolfowitz aan het hoofd van de Wereldbank geteld.

In een -Strictly Confidential- Second Report of the Ad Hoc Group wordt de handelswijze van de huidige voorzitter van de Wereldbank haarscherp ontleed en tegen het licht van de bestaande regels van de Wereldbank gehouden. Daarmee hopen de bestuursorganen en de medewerkers van de Bank te bewijzen dat de vriendjespolitiek van Wolfowitz niet ingebakken zit in de instelling, maar integendeel indruist tegen alle afgesproken en vastgelegde procedures.
Op Bladzijde 46 van het rapport stelt de Ad Hoc Group dat ‘Wolfowitz zich vanaf het begin gepositioneerd heeft in oppositie met de gevestigde regels van de instelling. Hij aanvaardde de regels in verband met belangenconflict niet en probeerde daarom voor zichzelf een regeling uit te werken die in tegenspraak was met de regels die zouden gelden voor het personeel dat hij moest leiden… De Ad Hoc Group ziet dit als een manifestatie van een houding waarin Mr. Wolfowitz zichzelf zag als een buitenstaander op wie de gevestigde regels en procedures niet van toepassing waren. Dat geeft blijk van betwijfelbare oordelen en van het feit dat hij meer bezorgd is om zijn eigenbelang dan om het belang van de instelling.’
En zo gaat het 55 bladzijden lang: de Ad Hoc Group laat geen spaander heel van imago van de man die in 2003 nog triomfeerde als de architect van de Irak-oorlog -toen nog een blijkbaar succesvolle operatie.

In de Conclusies van het rapport stelt de Ad Hoc Group vier vragen, en het antwoord op elk van die vragen is vernietigend voor Paul Wolfowitz:

(1) Ja, Paul Wolfowitz heeft de bestaande regels overschreden. Meer bepaald werd gezondigd tegen de regels voor professioneel gedrag, tegen de regel promoties, tegen de regel voor daarbij horende loonsverhoging, tegen de regel in verband met externe dienst en het daarbij horende professioneel gedrag én tegen de algemeen geldende Code of Conduct.

(2) Ja, Paul Wolfowitz heeft de afspraken in het contract met de Wereldbank geschonden. Dat heeft met name betrekking op het belangenconflict (in verband met mecrouw Riza) en op het feiot dat de voorzitter zich niet aan de strengste ethische regels gehouden heeeft, zoals nochtans gestipuleerd staat.

(3) Er is geen twijfel over dat de manier waarop Paul Wolfowitz de promotie en loonsverhoging van zijn vriendin heeft aangepakt een kwestie is van belangenconflict.

(4) De hele zaak heeft een ‘dramatisch negatief effect op de reputatie en de credibiliteit van de Wereldbank Groep.’

Het is vandaag dus uitkijken hoe het Witte Huis gaat reageren in deze één tegen allen. Het personeel van de Wereldbank heeft al herhaaldelijk om het vertrek van Wolfowitz geroepen, de meeste lidstaten zijn het daarmee eens, en dit laatste rapport laat eigenlijk geen andere conclusie toe dan dat het best is dat er zo snel mogelijk een andere voorzitter komt. Naast de houding van de Amerikaanse regering is het ook de vraag hoe zwaar de Europese landen zullen duwen op het vertrek van Wolfowitz. Als zij bereid zijn desnoods de confrontatie met Washington aan te gaan, kunnen ze een beslissing forceren.
Het ‘Dossier Wolfowitz’ op deze site geeft u alle achtergrond bij dit nieuwsverhaal