Goedkoopste middel tegen diarree amper voorgeschreven

Diarree is nog steeds een belangrijke doodsoorzaak bij kinderen in ontwikkelingslanden zoals India. Nochtans kan een eenvoudige zoutoplossing levens redden. Waarom schrijven artsen dit dan amper voor?

Per jaar sterven ongeveer 500.000 kinderen aan de gevolgen van diarree. Veel van die levens zouden gered zijn met oral rehydration salts (ORS), een zout- en suikeroplossing die wordt toegediend als kinderen gedehydrateerd geraken door diarree of ernstig overgeven.

ORS is een snelle en goedkope oplossing die wereldwijd vlot te verkrijgen is. Hoe kan het dan, vroeg een onderzoeksteam zich af, dat kinderen nog zo vaak sterven aan een veelvoorkomende aandoening als diarree?

Liever antibiotica

Voor een antwoord trokken ze naar India, waar nog vaak slachtoffers vallen door diarree. De onderzoekers gaven opdracht aan acteurs om zich voor te doen als ouder of kinderverzorger van een kind dat al twee dagen ziek was van diarree. In totaal bezochten de acteurs 2282 artsen in 253 middelgrote Indiase steden. Het doel was om een geneesmiddel te halen voor hun fictieve patiëntje.

‘We ontdekten dat dokters het voorschrijven van ORS vermeden omdat ze dachten dat ouders iets anders willen voor hun kind’, zegt Zachary Wagner, hoofdauteur van het onderzoek in Science. ‘Toch was ORS de meest geprefereerde behandeling als we artsen rechtstreeks naar hun voorkeur vroegen.’

Het is de perceptie van artsen en de mondigheid van patiënten die aangepakt dient te worden.

Enkel wanneer patiënten zelf een voorkeur aangaven voor ORS, zagen de onderzoekers het voorschrijven van deze behandeling met ruim een kwart (27 procent) toenemen.

Ze stellen dan ook dat het probleem ontstaat doordat de artsen een verkeerd beeld hebben van de voorkeur van een patiënt. Artsen denken dat hun patiënt ORS niet wenst of vertrouwt en schrijven dus iets anders voor, zoals antibiotica.

Mondige patiënten

Voorafgaand aan het onderzoek dachten de onderzoekers dat de reden om ORS niet standaard voor te schrijven was dat het geen goede winstmarge oplevert voor de arts of de apotheker. Een ander idee was dat in de perceptie geen ‘echt’ medicijn zou zijn in vergelijking met een pil of een prik.

Dat bleek niet te kloppen, geven de onderzoekers toe. Het is de perceptie van artsen en de mondigheid van patiënten die aangepakt dient te worden.