Hanoi, een stad van duizend indrukken

De Aziatische cultuur was voor mij helemaal nieuw om te ontdekken, toen ik vertrok had ik weinig of geen verwachtingen. Het was vooral spannend. Ik had uiteraard veel gelezen, maar sommige reviews waren zo tegenstrijdig met elkaar dat ik vooral gewoon dacht “Ik zie wat er komt, maar ik ben zeer benieuwd naar hoe het er zal zijn”.

Al in het eerste uur van mijn verblijf in Hanoi bracht ik +/- 15 minuten door op het Vietnamese vervoersmiddel bij uitstek: een scooter. Van een goede inburgering gesproken, jawel. Het voelde zalig! Zoals mieren kris kras door elkaar lopen wanneer hun mierennest ontdekt wordt door een mens, zo vinden alle “Hanoians op een scooter” op onverklaarbare wijze een weg naar hun bestemming wanneer het licht op groen springt.

Hetgeen gezegd wordt over het verkeer, dus: druk, weinig of geen verkeersregels en duizenden brommers razend door elkaar? Klopt - Vooral van het getoeter geraak je in het begin halfdoof. Levensgevaarlijk om als voetganger over te steken? Valt tegen te spreken. “Je ogen toe doen en gewoon gaan!”, kan je inderdaad doen, als je in één of ander Vietnamees ziekenhuis wil belanden. 
Lonely Planet heeft het over een “Must Experience”: Learn the art of crossing the street. Ik ben het gaan vergelijken met het spelletje ‘levend mijnenvegen’*: Kijk goed rond je, op zoek naar de weg die je naar de overkant leidt. Het zal geen recht pad zijn, maar aan de overkant geraak je sowieso - mogelijk met een sprongetje of twee, drie - levend.

(Misschien toch nog een kleine tip toevoegen: Vanaf je start met oversteken, hou je best hetzelfde tempo aan… anders kan het toch eens op een botsing aankomen.)

Brommers, auto’s en enkele waaghalzen op een fiets zijn niet de enigen die je op straat ziet. Naast het alombekende Vietnameze streetfood (geïmproviseerde restaurants op het voetpad), heeft onder andere ook de kapper zijn “improvisatieweg” naar de stoep gevonden. Een spiegel aan een boomtak, een kruk en een schaar: meer heeft hij niet nodig. Op krukjes naast hem nemen nog de fruitverkopers, brommertaxi’s, laaghangende elektriciteitskabels, een hoopje militairen en duizenden winkels plaats, voornamelijk in de wijken Ba Dinh en Hoan Kiem.

Dat Hoan Kiem het meest toeristische district is merk je meteen aan het aantal blanke mensen op straat. De mini Vietnamezen die je er tussen ziet lopen, lijken hun uiterste best te doen voor jou. Ookal verstaan ze geen Engels, ze zullen je hoe dan ook proberen te helpen. Of verkopen… ik laat het aan de lezer om hierover te oordelen.

Tegenover mij komen ze als erg vriendelijk over. De glimlach die je van hen krijgt kan alleen maar een even gemeende glimlach op jouw gezicht toveren. “Helloooooo”

Ze maken me gelukkig.

Enkel al (een deel van) Hanoi geeft me zo veel goed om over te vertellen, dat ik zeker ben dat ik nog niet alles gezegd heb. Benieuwd om de rest van de stad en het land te ontdekken!

* Voor mensen die niet zo vertrouwd zijn met spelletjes van de jeugdbeweging, hier een link: https://activiteitenbank.scouting.nl/wiki/Activiteiten:Levend_mijnenvegen

Next blogpost topics: Housing, life as an Hanoian, nightlife and: FOOD!