Wegversperring

‘Nog liever dat iedereen verliest (en de weg er helemaal niet komt owv het geweld), dan dat alléén wij ‘gejost’ zijn’, klonk het. We dropen af richting de pastoor van Limonade (wel handig zo’n netwerk van ons-kent-ons met gastenkamers en altijd iets lekkers in huis ;-), die ons een avontuurlijke (volg het bandenspoor in de modder) sluipweg toonde.

Met de “BMdouble-pied” naar de gewestvergadering

Voor de gewestvergadering van zaterdag waren er 5 Kiwomensen 2 dagen vanuit Gros Wòch met hun ‘”BMdouble-pied” onderweg geweest. Ze hadden ergens onderweg geslapen. Over een gebrek aan motivatie konden we dus niet klagen, maar we beslisten toch maar om het gewest in twee op te delen om dit in de toekomst te vermijden. De nieuwe verbondsproost is zelf een oud-kiwo-leider en hij wil er écht voor gaan om de groepen in de streek ‘veel melk’ te geven.  

Vergane “glorie”

Ooit had er hier in Faëton een grote sjorkoord-fabriek gestaan, compleet met luxevilla`s voor het blanke topkader aan de kust, een kerk met pastorij, een ommuurde wijk met mooie huizen voor het Haïtiaanse middenkader, een wijk met arbeidershuisjes, enorme landerijen voor de sizalteelt en verder weg, verstoken tussen de velden, de stulpjes van de plantage-arbeiders. Nu rest er van de ‘glorie’ van weleer niet veel meer. De prijs van de sizal op de internationale markt stortte in ovw het goedkopere kunsttouw en de zaak ging failliet. De fabriek en de poepchique huizen zijn bijna tot op het bot ontmanteld en in stukjes en brokjes verkocht.

Wie zonder zonden is, mag Kiwoleiding blijven

Ook de Kiwo hier ligt aan brokstukken. Na de mis trommelden we de oud-leiding bijeen om de groep nieuw leven in te blazen. Bleek dat er maar twee toestemming hadden om verder te doen van de pastoor, ééntje omdat ze netjes getrouwd was en de andere omdat ze ‘nog niet in zonde leeft’. De rest van de verder super-enthousiaste leidingsploeg, klaar om er terug in te vliegen elke zondag, woonde samen en had kindjes gemaakt, zonder getrouwd te zijn.
In Haïti is dit fenomeen, dat ‘plasage’ genoemd wordt, véél populairder dan het ‘dure’ huwelijk (grote sociale druk tot veel uiterlijk vertoon), maar helaas wordt het niet erkend door de Haïtiaanse kerk. Daar zat ik dan te blinken, goed wetende dat er hier in deze slaapdorpen een massa kinderen zijn die hongeren naar zinvolle activiteiten. Ik kon het toch niet laten mijn mening hierover voorzichtig te verkondigen. De reactie van de pastoor, die mij trouwens warm uitgenodigd had, achteraf: ‘Lies had bijna mijn parochie naar de knoppen geholpen’ ;-)

Dlo desann

Na de opstart van de nieuwe Kiwogroep in Faëton, een fijne spelnamiddag met een 70-tal kinderen, die in de toekomst geleid zullen moeten worden door een koppel dat nooit zelf in de Kiwo geweest is, maar dat wél getrouwd is, jeepten we naar Akil Samdi. Het regende dat het kletterde. Tja, ook de seizoenen hier in Haïti houden zich niet meer daan de oude regeltjes ;-) De rivieren kwamen ‘naar beneden’ en sleurden in één beweging ook de vruchtbare grond mee…