Bil’in: David de Anarchist won van Goliath de Kolonist.

Vreedzaam verzet.

Toen wij in april in Palestina rondreisden, hoorde ik voor het eerst over Bil’in. Bil’in ligt binnen de “groene lijn”, de grenzen die in het Oslo-akkoorden waren toegewezen aan de Palestijnen. In 2004 bouwde Israël haar apartheidsmuur dwars door het dorp. De plaatselijke boeren werden afgesloten van hun velden. (Zoals op zovele plaatsen in Palestina). Op dat landbouwgebied kwamen nieuwe nederzettingen voor joodse inwijkelingen.
In Bil’in vocht men op een vreedzame manier terug : elke vrijdag betoging.

Toen we daarover hoorden, wilden Jelle en ik er ook graag heen, maar dat paste niet in ons reisprogramma. Bovendien raadde men het ons af, omdat de soldaten vaak agressief reageerden.

Harde reactie van het leger

De volgende dag (vrijdag 6 april 2007) hoorden we dat het er inderdaad hard aan toe ging. Jelle vond een verslagje van the International Solidarity Movement, een niet gewelddadige verzetsbeweging tegen de onwettige Israëlische bezetting. (http://www.palsolidarity.org).

Samengevat: Minstens 15 betogers werden gewond. De actie sloot aan bij de week ter herdenking van de Palestijnse gevangenen. De betogers droegen een “gevangeniscel” mee, waarin Palestijnen met gebonden handen liepen. Een Palestijnse activist verklaarde: “Zoals onze broeders en zusters in de Israëlische gevangenissen, zijn wij in Bil’in ook gevangen. Maar onze cel heeft geen plafond.” De betogers droegen ook foto’s van politieke gevangenen, zoals Marwan Barghouti. Het Israëlische leger wachtte hen op met een waterkanon. Maar in plaats daarvan schoten de soldaten traangasgranaten en kogels met rubberen omhulsel. Sommige betogers bleven dapper doorstappen. En de soldaten bleven schieten, ook op de mensen die wegvluchtten. Palestijnen, Israëli en internationale sympathisanten raakten gewond, zelfs een verpleger van het rode kruis.

Creativiteit en juridische kennis tegen het apartheidsbeleid.

Op de VN-conferentie in Brussel sprak Mohammed Khatib, coördinator van de Bil’in-campagne, ons toe. Ik hoorde veel lovende woorden voor hun acties. 

Bil’in kent niet alleen in brussel succes. Ze kregen zelfs van de Palestijnse premier Mahmoud Abbas een certificaat van erkenning voor hun vreedzame inzet. Ik voeg hierbij een foto die ik op de website van Bil’in vond.

Het comité weet creatief om te gaan met de inkleding van hun acties. (Inclusief hun website, ik plukte al de bijgevoegde foto’s van Bil’in daar). In april was het thema de problematiek van de gevangenen. In een documentaire die Canvas uitzond, ging het o.a. over gehandicapten. In Brussel vertelde Khatib over de actie waarin ze een caravan zetten aan de andere kant van de muur. Toen ze werden weggejaagd, speelden ze het juridisch: de joden in de nieuwe nederzetting woonden daar toch ook onwettig, waarom werden de Palestijnen dan verjaagd? De rechter oordeelde dat een caravan iets anders is dan een huis. Dus besloten ze meteen ‘s nachts een stenen huisje te bouwen. Natuurlijk werden ze weer verdreven. Maar ze bleven verder ageren.

Op de VN-conferentie leerde ik dat de betogingen in Bil’in slechts het meest zichtbare deel van hun actie zijn. Ze voeren ondertussen ook een goed onderbouwde juridische strijd.

Een overwinning?

Op 5 september las ik in de Vlaamse pers eindelijk eens een positief bericht. Het juridisch gevecht van Bil’in had resultaat ! Een Israelische rechtbank oordeelde dat hun aanklacht gegrond was. De muur in Bil’in moet afgebroken worden. Maar ….. hij mag elders weer opgebouwd worden. Deze maal was er een vreugdevolle manifestatie in Bil’in. De titel voor deze blog vond ik op een blije website. Ik wacht aarzelend hoopvol af,…