Memorabele Nakbaherdenking in Brussel

Er waren natuurlijk ook heel veel nadelen: een probleem dat al 60 jaar aansleept, kan je niet vatten in een namiddag; in het publiek zaten zoveel vraagstellers, dat zij niet allemaal aan het woord konden komen; ik kon niet alles meemaken; ik kan niet alles weergeven in een blog… toch enkele bedenkingen die ik noteerde:

Het zwarte gat van de Palestijnen.

Palestina heeft eigenlijk nooit bestaan. Daardoor krijgen de Palestijnen geen recht op verdediging. Toen de Arabieren zich op 15 mei 1948 verzetten, noemden de joden hun eigen militaire acties al zelfverdediging tegen een aanval op Israël. De Palestijnen waren op dat ogenblik in hun eigen huizen al vreemdelingen. Zij die hun huis verlieten, waren statenloze vluchtelingen in Israël.

Je lost geen misdaad op met een nieuwe misdaad. De VN erkende de oprichting van de staat Israël om het westerse geweten te sussen. Maar meteen ontstond een onrecht tav de Palestijnen.

De waarde van internationale uitspraken.

De oprichting van Israël wordt wereldwijd verdedigd als een beslissing van de VN. Andere uitspraken worden minder benadrukt.

Tijdens de besprekingen Camp David was er moeizaam een akkoord bereikt. Beide partijen gingen die overleggen met hun achterban. Arafat kwam terug omdat hij wou tekenen. De joden bleven weg en bespeelden de publieke opinie. Nu blijft men wereldwijd zeggen dat de Palestijnen de vrede in de weg staan.

In juli 2004 veroordeelde het Internationaal Gerechtshof de bouw van de muur. De Palestijnen kregen gelijk over de hele lijn. De Westbank, Gaza en Oost Jeruzalem zijn bezet Palestijns gebied. Israël mag geen muur bouwen die de afgesproken grenzen niet respecteert. Er mogen geen joodse settlements komen op Palestijns gebied. De aanbeveling werd overgenomen door de Algemene Vergadering van de VN. Maar Israël gaat onverstoord door met bouwen en settelen.

Het Palestinaplatform in België

De organisatie van deze herdenking lag grotendeels in handen van de Franstalige partners ABP. Zij hebben 1,5 personeelsleden voor het Palestinaplatform. Het APP heeft slechts één halftime voor planning en coördinatie. De ngo’s waren wel massaal aanwezig.
Er stonden veel stands met informatie, petities, gadgets, T-shirts, muziek en heelveel interessante boeken, … zowel Frans- als Nederlandstalig. Even konden we ervaren dat vreedzaam samenwerken van twee verschillende gemeenschappen echt mogelijk is. Samen in de gemeenschappelijke hoofdstad Brussel. Het was ooit een voorbeeldmodel voor Jeruzalem, tot onze politiekers een andere visie gingen benadrukken.

Europa?

Een gemene deler in alle gesprekken, was de verantwoordelijkheid van de Europese politici. Ik vat het samen met het antwoord van Tal Dor van Zochrot. “Wat kan Europa doen voor Palestina? Haar eigen kracht onder ogen zien. Zij maakt de Israëlische politiek mogelijk, alleen al door ze te dulden.”

Gaza team

Er was ook veel goede muziek en films. Ik zag veel volk enthousiast buitenkomen na een boeiende film. Ik moet toegeven dat ik die momenten gebruikte om wat met anderen te praten bij een Palestijns Taybehbiertje of een WW-fruitsapje.

Ik bleef echter wel tot het optreden van de rapgroep Gaza Team. Ze rapten in het Arabisch, maar gaven tussenin quasi rappend toelicting in het Frans. Hun show was de moeite waard. Als afsluiter geef ik de inhoud van één lied: Wat is het verschil tussen een Arabische danseres en een politieker? De Arabische danseres laat ons een deel van haar eigen lichaam zien en danst voor ons. De politieker doet de anderen dansen en zet ze in hun blootje.