Vijftig worden, of erger nog een halve eeuw oud, was en is in sterke mate een groot taboe in het Westen. Niet zo in China. Enkele jaren geleden beloofde mijn oudste zus zichzelf: ‘Na mijn vijftigste doe ik alleen wat ik graag doe’.

Samira Atillah denkt er dagelijks aan, hoe het verder moet met de honderden vluchtelingen die dagelijks noodgedwongen hun toevlucht zoeken in en rond het Brusselse Noordstation.  Gelukkig kunnen ze rekenen op heel wat vrijwilligers die zich dagelijks inzetten om onderdak en ondersteuning te organiseren.

In het kinderspel conflicteren de belangen van het kind met die van het verkeer en die van de buren die rust willen. Ze lijken steeds vaker onverenigbaar. Kinderspel moet dus gereglementeerd worden, en soms zelfs afgedwongen voor een rechter.

‘Verkiezingscampagnes worden in gang getrapt, er is geen ontsnappen aan’, zo begint Bie Vancraeynest haar maandelijkse column. Van de nieuwe verkiezingsbeloftes interesseert haar slechts een ding. Ze heeft er haar eigenste lakmoesproef van gemaakt. ‘Hoe gaan we zorgen voor diegenen die nu uit de boot vallen?’

Jan Mertens is het een beetje beu om in het klimaatdebat door een aantal zichzelf verantwoordelijk noemende mensen beschouwd te worden als een onmondig kind dat braaf moet zijn. Aan die betutteling mag zo stilaan weleens een einde komen, schrijft hij in zijn maandelijkse column.

Onderzoeksrapporten tonen aan dat zeven Europese landen, waaronder België en Nederland, duidelijk trekken van een belastingparadijs vertonen. De “verbijsterde” reactie van de Nederlandse minister van Financiën was verbijsterend: ‘Nederland loopt juist voorop in de strijd tegen internationale belastingontwijking’. Het is de standaardrespons van will ...

De stilzwijgende afspraak tussen volk en machthebbers, dat die laatsten ongecontesteerd de touwtjes in handen mogen houden zolang ze de maatschappelijke orde bewaren volgens de regels van de morele economie, is verbroken. Het volk verdween uit het zicht. Het volk komt op straat.

Warda El-Kaddouri was in Amsterdam om er leerlingen uit het middelbaar onderwijs columns te leren schrijven. Ze zocht een manier om verbinding te maken met jongeren die in een fundamenteel andere leefwereld vertoeven. En dat lukte. Dankzij hiphop.

Wij allen gebruiken dagelijks elektriciteit. Dag en nacht gebruiken wij elektriciteit en de minsten van ons doorgronden de mysteriën van de stroom. Wie dat poneert, doet de waarheid geen geweld aan.

We hebben zopas een tijdje op het lieflijke Indonesische eiland Bali doorgebracht. Stel dat mevrouw Rutten op een dag in Bali zou belanden. Zou ze dan werkelijk volhouden dat deze cultuur minderwaardig is aan de onze?

‘Frantz Fanon heeft gelijk: een samenleving is racistisch of niet. De samenleving waar wij in leven, is racistisch. Alleen zij die geblindeerd zijn door hun privilege, kunnen dat ontkennen. Stilte en ontkenning zijn de belangrijkste collaborateurs van racisme.’

Twee weken terug was het Internationale Vrouwendag. Die ging, althans in mijn leefwereld, verre van onopgemerkt voorbij. Ook al is het aan de late kant, ik vertel er u graag over. Ik ben dan ook een man, die zijn nu en dan ietwat aan de trage kant, zoals verderop uit deze tekst zal blijken.