Het gebeurde in Duitsland. De politie kende er de dader door en door. Moeten we Duitsland nu dan ook een failed state, ein gescheiteter Staat, benoemen? Een column van Geert Van Istendael over weerzin, terreur en Europese grenzen. 

In deze tijden van maatschappelijke cultuurstrijd loert om elke hoek en voor elk van ons keuze. Vaker wel dan niet komt die keuze neer op een dilemma. Willen we verbreken of verbinden, ons afkeren of ons engageren. Bleri Lleshi maakt hier, in een vlammende column, zijn keuze bekend. 

Met een mengeling van bewondering en afgunst las ik de laatste column van Bie Vancraeynest op deze webpagina. Hoe ze erin slaagt terug te blikken op een affreus jaar en toch de zon te blijven zien, zelfs wanneer die zich verschuilt achter een dik en onheilspellend donker wolkendek. Zoals wel vaker het geval is heeft ze gelijk. Niet alles is kommer ...

Er zijn dagen dat Bie Vancraeynest niet kan wachten tot 2016 achter ons ligt. Ze verlangt naar post-2016, om het in hedendaagse termen uit de drukken. ‘Niets, maar dan ook niets van het onheil dat de wereld overkwam in 2016 zag ik aankomen.’

Angela Merkel stelde op het congres van haar partij CDU de vraag waarom duizenden mensen op straat komen om te betogen tegen handelsakkoorden als CETA en TTIP, maar niet tegen de horror in Aleppo. Dat leek vooral bedoeld als sneer naar de critici van die verdragen, die, zo suggereert ze, hun prioriteiten helemaal verkeerd stellen. Al heeft ze gelij ...

Een tikkeltje onverwacht trakteert MO* columnist Geert Van Istendael de Vlaamse regering op applaus. Omdat die van plan is de Vlaming een bouwstop op te leggen.

De knipperlichten staan op Trumpiaans oranje. We belanden in een tijd van weghonen en overschreeuwen. Of gewoon negeren. Terwijl we net wél meningsverschillen moeten aandurven, vindt columniste Tine Hens. Want het gesprek, zo citeert zij de Amerikaanse socioloog Richard Sennett, is de overtreffende trap van het debat. 

Dat een oproep om het geschiedenisonderwijs te dekoloniseren nog zoveel golven kan maken, verwondert Catherine Vuylsteke. Tegelijk breekt ze een lans om hetzelfde te doen met andere vakken.

Donald Trump is binnenkort de machtigste clown ter wereld. Sinds zijn overwinning zijn commentatoren ijverig in de weer met uitleggen waar het allemaal misgelopen is. Een analyse die Tobias Leenaert al een paar keren zag passeren in internationale media, is dat de links-progressieve flank ook de hand in eigen boezem moet stoppen. Is er iets van&nbs ...

MO*columniste Bieke Purnelle schrijft een brief aan de Sint en vraagt hem met aandrang kinderen niet langer aan te manen “braaf te zijn”.

Ouders moeten hoe langer en harder werken om rond te komen. En ondertussen wordt ons door de ministers Vandeurzen en Crevits wel gevraagd meer tijd voor elkaar te maken en meer te zorgen voor onze kinderen. Allemaal goed en wel zegt Bleri Lleshi, maar investeer dan ook in mensen in plaats van in oorlogsschepen.

Een week later en dat ongemakkelijke gevoel is er nog. Hij hangt precies nog in mijn kleren: die nacht tussen slapen en waken, met de nachtmerrie die pas akelig echt werd bij het krieken van de dag. Net als de Brexit zag Bie Vancraeynest dit niet aankomen. Ze is verrast maar niet verwonderd. De pestkop heeft gewonnen. De man die ons reptielenbrein& ...