Het regende verklaringen van solidariteit met Palestina, enkele weken geleden, ook vanuit de universiteiten in ons land. Academici én studenten laten hun kritische bedenkingen ook steeds vaker luidop klinken. ‘We kunnen nu dingen zeggen die velen voor ons niet konden of durfden zeggen.’

Amin Maalouf signaleerde als een van de eersten de dreiging van identitair denken en communautaire politiek. De voorbije jaren toonden niet alleen dat zijn waarschuwing wereldwijde relevantie had, maar ook hoe gewelddadig en verwoestend de terugkeer naar “tribale” identiteiten was, is en zal zijn.

Tijdens en na de reis, de kampen en de asielcentra, is er steeds die ándere vlucht: die voor de aanhoudende problemen in je hoofd. Pieter Stockmans schrijft een getrouw relaas over de leef- en gevoelswereld van mensen op de vlucht.

Palestina is een staat, vinden de Vlaamse rechtbanken. Maar België erkent de Palestijnse staat niet. Het is een tegenstrijdigheid met grote gevolgen voor sommige Palestijnen in België. ‘Onze dochter heeft haar rechten. Net zoals alle andere mensen in België.’

‘Ik viel van mijn stoel toen ik dat hoorde. Zelden heb ik in zo’n korte tijd zoveel onwaarachtigheid gehoord’, reageert Walter Zinzen op uitspraken van Theo Francken in De Afspraak, waar hij was uitgenodigd om uit te leggen hoe hij het Australische vluchtelingenbeleid naar Europa zou vertalen.

België veroordeelt de recente vernieling van vier woningen in de bezette Palestijnse Gebieden. De gebouwen kwamen er met de hulp van Belgische financiering. Ons land vraagt Israël om een compensatie of een terugbetaling. 

De Belgische staat heeft de mensenrechten geschonden met de gedwongen deportatie van Soedanese migranten in 2017. Theo Francken hield vol dat Soedan veilig was, maar eenmaal in Khartoem werden sommige mensen gemarteld. Onderzoeker en journalist Koert Debeuf volgde de ophefmakende kwestie op de voet.

MO* sprak met twee Irakezen in België, die elkaar vonden in de kalligrafie, de ene als meester-kalligraaf, de andere als zijn leerling. Een gesprek over censuur, de kracht van beelden en de hoop van de Iraakse protesten. 

De jonge Palestijnse migrant Maher Hussien kwam drie jaar geleden aan in België. Hij groeide op met het idee dat je nationaliteit niet zelf kiest en niet kunt negeren. Maar het moet niet zo definitief zijn. ‘Het Oostendse strand, frieten, koning Filip, tuinkabouters, 21 procent btw en natuurlijk chocolade: dat is België. Ook daar wil ik deel van ui ...

Vluchtelingen worden te vaak beschouwd als een probleem, niet als het goud van een rijke cultuur die ze met zich meebrengen, blogt Patricia Campailla. Als Belgische met Italiaanse roots ziet ze hoe België de Italiaanse cultuur intussen omarmde. ‘Het is tijd dat we dat ook doen met de Midden-Oosterse cultuur.’

Vijf vrouwen staan op een keerpunt in hun leven, en elk op hun eigen manier zoeken ze hun weg. De Palestijns-Belgische schrijfster Nisma Alakouk vertelt hun verhaal in Brusselse vrouwen. Een gesprek over vrouwelijkheid, seksisme en de Arabische wereld.

‘Geslaagd of mislukt, gesaboteerd of gerecupereerd, de Arabische Lente heeft iets losgemaakt, ook op literair vlak’, dat zegt schrijfster Iman Humaydan die samen met de Syrische Rosa Yassin Hassan het boek ‘Vrouwelijke Arabische stemmen’ in Brussel kwam voorstellen.