Dankzij rap studeerde Landry Mawungu sociologie en politieke wetenschappen. Hij vindt dat het genre nog steeds niet de intellectuele erkenning krijgt die het verdient. ‘Wat ik vandaag in debatten hoor, had ik gisteren al in rapmuziek gehoord.’

Oude huizen of tweedehandskleding, dat is niet aan Chinezen besteed, weet Ching Lin Pang. ‘Je weet maar nooit wat de gemoedstoestand is van een dode’, geldt de redenering. Maar dat wil nog niet zeggen dat het altijd zo zal zijn, want ook daar neemt het ecologisch bewustzijn toe. 

Geert Van Istendael vernam vorige week dat de internationale editie van de New York Times geen ruimte meer zal geven aan spotprenten na hevig protest over een vermeende antisemitische cartoon. Tegelijkertijd was er in Brussel controverse in lgbtq-kringen over een muurschildering van de Duitse striptekenaar en homo Ralf König. Van Istendael vin ...

Zouden onze politici voldoende beseffen dat onze dans- en toneelscène internationaal zo wordt bewierookt, vraagt Michaël De Cock zich af. ‘Het zou wat zijn, mochten ze begrijpen dat al deze kunstenaars, van schrijver tot danser, van choreograaf tot toneelspeler, op zoek zijn naar kwetsbaarheid en authenticiteit die ons allemaal tot mense ...

Wie in godsnaam was de Australische dichter Les Murray? Voor enkele kranten was zijn dood een slechts kort bericht waard. Geert Van Istendael wijdt er een hele column aan. ‘Hij was één der zeer grote dichters van de twintigste en deels van de eenentwintigste eeuw.’

Alhoewel China niet erg aanwezig is in het postkoloniaal debat, is het land niet gespaard gebleven van koloniale uitbuitingspraktijken. De negentiende eeuw wordt in de Chinese geschiedenisboeken steevast voorgesteld als de “eeuw van de vernedering”.

Vijftig worden, of erger nog een halve eeuw oud, was en is in sterke mate een groot taboe in het Westen. Niet zo in China. Enkele jaren geleden beloofde mijn oudste zus zichzelf: ‘Na mijn vijftigste doe ik alleen wat ik graag doe’.

Warda El-Kaddouri was in Amsterdam om er leerlingen uit het middelbaar onderwijs columns te leren schrijven. Ze zocht een manier om verbinding te maken met jongeren die in een fundamenteel andere leefwereld vertoeven. En dat lukte. Dankzij hiphop.

‘Straf! Chinese maakt spectaculaire val, staat op en loopt met fiets over de finish’ kopte Sporza vorig week zondag op de laatste dag van het WK baanwielrennen in Pruszkow, Polen. Dit item werd ook opgepikt in het avondjournaal. Maar wie is die Chinese, die verbeten de rit wou uitmaken — na wat op een doodsmak leek — indien niet op de fiets dan al ...

Ongeveer twee jaar geleden verscheen Sabrine Ingabire haar eerste stuk op MO*. Dit stuk heeft ze sindsdien niet meer herlezen. Omdat ze weleens ineenkrimpt van de dingen die ze vroeger zei, schreef of dacht.

Dat schijnbaar onschuldige feesten plots een politiek probleem worden, is ons niet geheel onbekend. Het “Pietenprobleem” in onze contreien heeft de laatste jaren fel gemoederen opgehitst. Dat een gelijkaardige discussie opborrelde in China tijdens de afgelopen kerstperiode was even schrikken.

MO*columniste Warda El-Kaddouri woont sinds enige tijd in Amsterdam, waar dezer dagen de straten voller lopen dan ze al zijn. Koopzondagen, koopavonden, koopnachten. Het zijn hoogdagen voor de winkeliers. De commercialisering van de feestdagen maakt haar stiekem bezorgd over het verlies van de essentie: familie en God.