Er werd gevraagd op de proclamatie van zijn dochter iets te zeggen in naam van de ouders. MO* columnist Michael De Cock heeft zich een paar dagen suf gepiekerd, voor goede raad is het immers te laat.

We steken al onze energie en als ons geld in het uitsluiten van vluchtelingen en (trans)migranten, terwijl we al die jaren al een mooi samenlevingsproject hadden kunnen opbouwen, zegt MO*columniste Samira Atillah.

Bie Vancraeynest wordt er moe van. Van de uitzichtloosheid. Van de verspilling van tenten, van middelen, van tijd. Van de verspilling van de mens. Van de uitzichtloze wachtkamer die de jungle in Duinkerke is.

De zwartepietendiscussie woedt weer in alle hevigheid. Hoewel de strijd over het sinterklaasfeest meer gepolitiseerd is in Nederland, blijft België niet ver achter wanneer het gaat om white supremacy. MO*columniste Anya Topolski vraagt zich af waarom witte mensen toch met zoveel irrationele overgave vasthouden aan deze ‘racistische t ...

‘Hoewel zovelen in Vlaanderen de kerk achter zich hebben gelaten, heeft de kerk hen niet verlaten’, zegt Anya Topolski. Katholicisme in Vlaanderen is even cultureel als religieus. En dat wordt duidelijk als het gaat over “white privilege”.

In China vormt het huwelijk letterlijk de hoeksteen van de maatschappij. Toch is er een toenemende groep van alleenstaanden, die in de publieke opinie op dramatische wijze afgeschreven wordt als “residu-mannen en vrouwen”, zegt MO*columniste Ching Lin Pang.

Het is kwetsend dat je ervan wordt beschuldigd ‘afgunstig’ te zijn terwijl je vooral meer rechtvaardigheid wilt. Meer rechtvaardigheid is minder ongelijkheid. Maar wie over ongelijkheid praat, moet ook nadenken over genoeg.

In Rotterdam, een superdiverse havenstad met een Marokkaans-Nederlandse burgemeester woonde Ikrame Kastit twee weken geleden de slotconferentie bij van Divercities. Op uitnodiging van Stijn Oosterlynck, assistent professor voor het onderzoekscentrum OASeS (Universiteit Antwerpen), gaf ze er mee een workshop over solidariteit in superdiversiteit van ...

Een van de redenen waarom maatschappelijke debatten vandaag zo moeizaam verlopen heeft onder andere te maken met het feit dat het voor velen van ons niet lukt om onze individuele privileges te erkennen en te aanvaarden, zegt Nozizwe Dube.

Wie hoopt dat Bieke Purnelle hierbij de superdiverse samenleving met de grond gelijk zal maken, die leest best niet verder. Die superdiversiteit, om het belegen woord nog maar even in de mond te nemen, is namelijk een gegeven, zoals de regen vandaag of de lente die hoedanook volgt op zelfs de ijzigste winter.

De wereldwijde verontwaardiging over het Trumpiaanse seksisme was ook voelbaar in de woonkamer van Ikrame Kastit. Maar Donald is helemaal niet alleen met zijn misselijke daden en fantasieën, weet Kastit. De poezenmutsjes moeten ook eens goed in eigen kring kijken en de wortels van het kwaad aanpakken.

De verkiezing van Clinton als eerste vrouwelijke president, zou op verschillende manieren een symbolische overwinning geweest zijn, zegt MO*Columniste Nozizwe Dube. Maar denk niet dat zo’n gebeurtenis een overwinning zou zijn voor alle vrouwen wereldwijd. Integendeel.