Geert Van Istendael is kwaad. Terwijl het land leed, spartelden en wriemelden talloze politieke verkenners zich muurvast. Maar nu is er een jonge generatie die lijkt te slagen waar de oude garde faalde. ‘Ik, oude knar, wens de nieuwelingen in elk geval een spetterende regering. En liefst een beetje gauw. Het land heeft jullie nodig. Broodnodig.’ ...

Nu de formatie van een federale regering maar niet lukt, is het tijd om de grondwet letterlijk toe te passen. Koning Filip moet zijn stoute schoenen aantrekken en zelf ministers zoeken, schrijft Walter Zinzen, die nooit had gedacht dat hij als overtuigd republikein de hulp van de koning zou inroepen voor de regeringsformatie.

Een gedegen reflectie over hoe we in deze coronatijden zorg kunnen dragen voor de mentale gezondheid van iedereen, zag columniste Bie Vancraeynest nog niet voorbijkomen. ‘Wat hebben jong en oud en alles daartussen nodig om deze periode heelhuids te doorspartelen? Krijgen we daarover eindelijk ook eens een commissievergadering?’

Koning Coens (CD&V) is niet op de hoogte van het bestaan van de scheiding der machten, schrijft Walter Zinzen. Dat uitgerekend de onverkozen burger die Joachim Coens is, de pretentie heeft om te bepalen wat in het parlement gebeurt, is van een ongeëvenaarde brutaliteit.

Dertig jaren na zwarte zondag zijn racisme en discriminatie nog steeds een probleem in onze samenleving. Bie Vancraeynest wordt naast kwaad ook heel moe van al deze jaren stilstand. Wat moet het dan niet zijn voor de mensen die naast de vaak flagrante racistische bagger ook nog eens dagelijks microagressies moeten ondergaan?

Walter Zinzen ergert zich aan het gebrek aan medeleven in de coronacrisis. Achter de kille cijfers schuilen immers pijnlijke verhalen. Hebben onze beleidsmakers en experts daar al oog voor gehad? En ook in het racismedebat stoort Zinzen zich aan de hardvochtigheid in onze samenleving.

De voorbije weken was er soms te veel lawaai waar stilte beter was geweest. En omgekeerd. Misschien kunnen we leren om af en toe in stilte te kijken. Naar het water. Want het water kan ons iets leren, schrijft columnist Jan Mertens.

Het coronavirus houdt de hele wereld in zijn greep. Ook columnist Geert Van Istendael kroop in zijn pen om zijn bedenkingen over deze wereldwijde crisis met ons te delen. ‘De afgod Globalisering valt van zijn voetstuk. Eigen mondmaskers eerst.’

Walter Zinzen vindt het in deze coronatijden redelijk ongelooflijk hoe de stijl van de Amerikaanse president Donald Trump school maakt in Europa en meer bepaald ook in ons eigen land. Zo is hij niet te spreken over hoe een politicus als Bart De Wever zich de jongste weken gedraagt.

Dezer dagen kun je er niet naast kijken, schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Er loopt iets mis in Duitsland, heel erg misselijkmakend mis. Je kan gerust stellen dat Molenbeek niet het paradijs op aarde is, maar een kerel die negen mensen doodschiet in twee waterpijpkroegen, dat is toch van een totaal andere categorie.

'Wie meer aanstoot neemt aan het verscheuren van een blad papier of het jouwen naar een minister dan aan het wreed scheiden van migrantengezinnen, het hardvochtig besparen op kwetsbare burgers of het tegen elkaar opzetten van bevolkingsgroepen moet niet zeuren over respect en beleefdheid, maar z’n prioriteiten herschikken.' Bieke Purnelle buigt zic ...

Geert van Istendael mag hem wel, de voorzitter van de Waalse liberalen die terug wil naar het unitaire België. Maar Georges-Louis Bouchez’ kritiek op onze onoverzichtelijke staatsstructuur mag dan terecht zijn, met zijn liefdesverklaring voor het unitaire België van weleer is er van alles niet in orde.