Spreken of toch maar zwijgen, dat kan het verschil maken, zegt Jan Mertens. Van koopzondagen tot Amerikaanse verkiezingen: 'Zij die op de eerste rij getuige zijn van een sluipende ontrafeling van alles wat waardig zou moeten zijn in een democratie, zijn niet onwetend, maar medeplichtig.'

We hebben eindelijk een regering, schrijft Geert Van Istendael. En stel je dat toch eens voor, die regering regeert! We waren bijna vergeten dat zoiets nog mogelijk was in ons onmogelijke landeke.

België staat aan de Europese top met het hoogste relatieve aantal coronabesmettingen. Het telt ook zeven ministers van Gezondheid. Het is een cliché te zeggen dat iedereen bevoegd, maar niemand verantwoordelijk is. Maar clichés vertellen vaak de waarheid, schrijft Walter Zinzen.

MO*columnist Bert Gabriëls pleit ervoor om de terugkeer van mensen zonder wettig verblijf efficiënter te maken. Dat betekent niet per se strengere straffen of repatriëring, maar ook niet dat het terugkeerbeleid 'soft' moet zijn, vindt hij. 'Wie echt ontheemd is, zal altijd blijven reizen.'

Het wordt hoog tijd dat de Wetstraat meer interesse toont in de mensen, vindt columniste Bieke Purnelle. ‘Dit is dus hoe voor ons gezorgd wordt: niet.’ Ze stelt voor om de Wetstraat te evacueren en van onze bestuurders minstens een jaar verplichte inburgering te eisen.

Geert Van Istendael is kwaad. Terwijl het land leed, spartelden en wriemelden talloze politieke verkenners zich muurvast. Maar nu is er een jonge generatie die lijkt te slagen waar de oude garde faalde. ‘Ik, oude knar, wens de nieuwelingen in elk geval een spetterende regering. En liefst een beetje gauw. Het land heeft jullie nodig. Broodnodig.’ ...

Nu de formatie van een federale regering maar niet lukt, is het tijd om de grondwet letterlijk toe te passen. Koning Filip moet zijn stoute schoenen aantrekken en zelf ministers zoeken, schrijft Walter Zinzen, die nooit had gedacht dat hij als overtuigd republikein de hulp van de koning zou inroepen voor de regeringsformatie.

Een gedegen reflectie over hoe we in deze coronatijden zorg kunnen dragen voor de mentale gezondheid van iedereen, zag columniste Bie Vancraeynest nog niet voorbijkomen. ‘Wat hebben jong en oud en alles daartussen nodig om deze periode heelhuids te doorspartelen? Krijgen we daarover eindelijk ook eens een commissievergadering?’

Koning Coens (CD&V) is niet op de hoogte van het bestaan van de scheiding der machten, schrijft Walter Zinzen. Dat uitgerekend de onverkozen burger die Joachim Coens is, de pretentie heeft om te bepalen wat in het parlement gebeurt, is van een ongeëvenaarde brutaliteit.

Dertig jaren na zwarte zondag zijn racisme en discriminatie nog steeds een probleem in onze samenleving. Bie Vancraeynest wordt naast kwaad ook heel moe van al deze jaren stilstand. Wat moet het dan niet zijn voor de mensen die naast de vaak flagrante racistische bagger ook nog eens dagelijks microagressies moeten ondergaan?

Walter Zinzen ergert zich aan het gebrek aan medeleven in de coronacrisis. Achter de kille cijfers schuilen immers pijnlijke verhalen. Hebben onze beleidsmakers en experts daar al oog voor gehad? En ook in het racismedebat stoort Zinzen zich aan de hardvochtigheid in onze samenleving.

De voorbije weken was er soms te veel lawaai waar stilte beter was geweest. En omgekeerd. Misschien kunnen we leren om af en toe in stilte te kijken. Naar het water. Want het water kan ons iets leren, schrijft columnist Jan Mertens.